rönesanstan başlayarak batı sanatında mimarlıkla birlikte gelişen ve eşyanın formunu ve süsleme tarzını belirleyen üsluplar vardır. en bilinenleri barok, rokoko ve neoklasik üsluplardır. bunların peşinden hepsinin dekoratif unsurlarını bir arada kullanan eklektisizm gelir. bu üsluplar karmaşasının arasında ingiltere'den bir akım çıkar. (bkz: arts and crafts hareketi)
arts & crafts hareketinin etkisiyle de sanat tarihinin son üslubu ortaya çıkar. art nouveau.
art nouveau son derece kendine özgü bir üslup olarak hızla kabul görür ve her türlü gündelik eşya üzerinden yayılır. ne yazık ki çok da ömürlü olmayacaktır. art nouveau belle epoque denen çağın sanatıdır. 1870'lerin sonlarında başlayan üslup birinci dünya savaşının patlamasıyla birlikte zayıflayarak silinir. yerini art nuouveau'dan dönüşerek gelişen ama onun organik formlarının yerine sert ve geometrik hatlarla kendini gösteren art deco'ya bırakır. oradan sonrası modernizm.
art nouveau'nun belirleyici özelliklerine gelince: doğadan etkilenen kıvrımlı organik formlar, keskin çizgileri ve köşeleri reddeden bir anlayış, tema olarak tavus kuşları, yusufçuklar, nilüferler, su kuşları, düşler dünyasından gelmiş gibi görünen kadın figürleri ilk olarak dikkati çeken unsurlardır. üslup resim ve heykel sanatından çok mimaride ve günlük hayat objelerinde kendini gösterir.
üslup almanya'da jugendstil, avusturya'da sezession, italya'da liberty, osmanlı'da tarz-ı cedid olarak adlandırılır.