bir ürün üreten kişinin, ürününü hangi koşullarda başkalarının kullanımına açacağına dair sahip olduğu haktır.
19. yüzyılda ingiltere'de basın yayın sektörünün iyice alıp başını gitmesi, haliyle bazı yayıncıların bazı eserleri diğer yayınevlerinden izinsiz basıp satması üzerine ortaya çıkmıştır.
orta çağ'da ise değil telif hakkı, çoğu kitapta yazarın ismi bile bulunmaz. özellikle dini kitaplar yazılırken, yazarlar "ben bunu yazıyorum ama tanrı'dan aldığım ilhamla yazdım. o halde bu eser benim mülkiyetimde değil." diye düşünüyorlarmış.
telif hakkını ihlal eden yayınlara verilen "korsan" sıfatı da ilk olarak ingiltere'de verilmiş.
telif hakkı, bir bilginin veya ürünün kullanılması ve yayılması ile ilgili hakların, yasalarla belirli kişilere ait olduğunu bildiren; eserin kopyalanması ve ya kullanılmasını izne bağlayan haktır.
ilk kez 1886 yılında isviçre'nin bern kentinde imzalanan ve bern convention olarak bilinen anlaşmayla uluslararası standart getirilmiş olan haklar bunlar. buna göre müellifin ölümünden en az 50 yıl geçtikten sonra teliften düşüyor eserler. pek çok ülke zaman içinde kendi yasal düzenlemeleri çerçevesinde 70 yıla çekmiş bu süreyi. ülkemizde de geçerli süre 70 yıl. bu süre tamamlandığına özellikle edebiyat alanında işler çirkinleşiyor. popüler eserleri herkes kafasına göre yayınlamaya başlıyor. eser teliften düştüğü için bir kontrol mekanizması da kalmıyor. yayınevleri kafalarına göre kesip biçiyor eseri, kısaltıyor, kötü çeviriler yapıyor, özet geçiyor. dur diyen de yok. dünya klasiklerinin büyük kısmı teliften düşmüş durumda. aynı eserin çok sayıda yayınevi tarafından yapılmış farklı çevirileri dönüyor piyasada. bu noktada okurun biraz seçici olmasında yarar var.