unutmak için değil hafifletmek için uyumaktır. kaçıştır. uyuyabiliyorsanız mutlaka uyuyun. zamana bırakın, evet o zaman hiç geçmiyormuş gibi gelecek ama bir şekilde geçiyor ve zaman yeni yaralar geldikçe eskilerinin izlerini kapatmaya başlıyor.
insanların yok oluşunu çiziyorum. pastel ellerimle, gri ve soğuk. tatlı mutlu bir yok oluş. herkesin kabullendiği hiçkimsenin karşı çıkmadığı. çoğu habersiz çoğu haberli. haberli olanlar şanslı gözükse de acıyı onlar çekecek. habersizler sessiz rüzgarda kaybolup geçişe adım atacaklar. acı dinmeyecek karanlık hüküm sürecek. ışığı görenler ışığa doğru yürüdüklerinde zayıf gözleri kör olacak. merhamet isteyene biraz ekmek biraz da tuz verilecek. tuz uykusuz gözlere basılacak. çığlıklar kulaksız bedenler gölgesiz kalacak. acı tekrarlanacak. sırf birilerine inat acı tekrar tekrar. karanlık kendi aydınlığını kendi zıtlığını oluşturduğunda umut gelecek. acı hafifleyip yerini sevinç doldurmaya başlayacak. yürüyen ve pes etmeyen insanlar kaygan yolda devam edecekler. ayağı kayanlar kurtulacak. yolun sonuna aydınlığa varanlar aç kalacak.
kafaya takılmış bir şey varken, bir insan nasıl uyur deyip, aşırı derecede mantıksız bulduğum bir eylemdi. ta ki yaşayana kadar. insanlar can sıkıntısından da olsa üzüntüden de olsa, fark etmiyor bu, uyuyabiliyor. ilginç. biraz daha farklısı ise uyumayı hiç istememek, uyuyacağın varsa da hiç uyanmamayı istemek.
acı hissi bedensel değilse, mantık olarak bu tür acının insan bedeninde yeri yok. ruh mu acıyor, kalp mi acıyor. ruha merhem sürülse, kalbe merhem sürülse.
acı dediğimiz şey, sanırım akıl yorgunluğu. akıl dinlenirse, diğer tüm duygular gibi acı da bir tek odakta birikip, yoğunlaşıp, ağırlaşmaz, benliğimizde dengeli yayılabilir. uyku, aklı dinlendiren bir eylem olduğu için, tek odaklı yoğun acıda kaçılabilecek en kimseye zararsız, en mantıklı dinlence yeri.
Bazen acı öyle bir hal alabiliyor ki uyuyamıyorsunuz bile. O yüzden her zaman çözüm olamıyor malesef.
Misal baş ağrısı yüzünden acı çekiyorsanız uyumak çare olabilir fakat bel ağrınız varsa uyuyamazsınız ( evet 2. Kez yazdım belim ağrıyor) dolayısıyla çare olmaz.
Sahi güzel insanlar bel ağrısına ne yapmak gerekiyor?
Uyku, nefes alabiliyorken yaptığımız ölüme en yakın eylem. Bilinçaltımızı durduramasak da dışarıdan haber almayı kesiyoruz bir süre. bunu yapan arkadaşlarım var. Kavga ediyoruz mesela,"ben uyuyorum." Yazıyor ya da çok sıkıntıdayken aklına ilk gelen uyumak. Ben bunu kendini yok etme isteğine bağlıyorum. Ancak bu ağır değil de taze bir his. Bir zamanlar birkaç kez yaptığım oldu ancak rahatsız etti beni. Kaçmak gibi geldi. İyi geldiğini inkar edemem. En azından kafanız dinlenir. Uyuyun.
önce kimseyle, düşüncelerinle muhatap olmak istemez, uykuya yatırırsın derdini. sonra uyku tutmaz olur, sabaha kadar dönersin, uyuyamadığına takar, iyice uyuyamazsın. sonunda 15 saat uyumaya başlarsın. buradan sonrası tehlikeli işte.
Çünkü ölüyoruz uyurken bir nevi, böylece küçük bir mola verilmiş oluyor yaşanan acıya. Amma velakin uyandıktan sonra yaşanan acının rüya olmadığı gerçeğiyle yüzleşilen o ilk an çok boktan, orası da ayrı.
Sonuç olarak yaşanacak bir acı varsa eğer yaşanıyor çatır çatır, yaşamadan da geçmiyor, bitmiyor.
ben hiç beceremem. bişeylere kafayı takmışsam, üzülmüşsem, sinirlenmişsem... bunları unutmak için uyumayı denesem sabaha kadar döner dururum yatakta. çok sinir bozucu bi durum. allahım uyusam da kurtulsam dersin ama uyuyamazsın, kafanı kemirir durur o düşünce.
normalde uyku problemi olmayan, rahatça uykuya geçebilen bir insanken bişeye üzülmüşsem gelsin uykusuz geceler
en iyi gelen yöntemlerden biri. zaten uyumak konusunda problemim yoktur, böyle zamanlarda da yok şükürler olsun. benden başka türlü çıkıyor acısı. yemek yiyememek, mide ağrısı vs gibi.
Bilmemek, merak etmemek, hiçbir şey yaşamamış olmak, yaşamıyor olmak içindir. Düşünceyi askıya almak isteğinden kaynaklanır. Kimisi kaçış der.
Canı, hiçbir acı hissetmeyinceye dek acıtan, sonuçta dipsiz bir hissizliğe sevk eden durumlarda uyumak kolay gelir. Onu istiyorsun. Uyumayı. Durdurmayı. Kendini, akan zaman içinde bir yerde unutmayı.
Hiç olmamış gibi yaşamak, unutmak için değil, yok etmek için uyumaktır. İmgelemi yok etmek için uyumaktır.
Uyanınca yeniden uyumak isteğiyle dolup taşmaktır.
pek uyunulmuyor daha çok acıyo ört bars etmek için bir şeylerle uğraşılır. en azından sırt üstü yere yatıp tavana bakarak saatlerce düşünülür. bu da bir uğraştır.
uyanmak olmasa uyku en iyi acı kesici aslında. ama işte uyanmadıkça da uyuduğunu anlamıyorsun. uyanıp uyanıp uyumak en iyisi. kedim öldüğünde beni 2 haftada tedavi eden yegane şeydi uyumak. daha büyük bir acı yaşamamışım hiç, acı eşiğim 2 haftaymış, onu öğrendim.
gerçi uyku için acıya da gerek yok, keyifliyken uyumak da güzel.
ya uyumak gerekirken uyuyamamak? işte bu çok büyük bir ızdırap.