biri sakızımızı çiğneyip gitti, biri duvarları yıktı, camları kırdı, fırtına gelip aramıza serildi biri milyon kere çoğaltıp hüzünleri her şeyi kötüledi, bizi yaraladı biri şarabımızı döktü, soğanımızı çaldı biri hiç yoktan vurdu kafeste(ki) kuşumuzu ciğerim yanıyor, yüreğim kanıyor olmasaydı, olmasaydı sonumuz böyle...
birer yolcuyduk aynı ormanda kaybolmuş, aynı çıtırtıyla ürperen birer serçe... hep aynı yerde karşılaşırdık tesadüf bu birer tomurcuktuk hayatın kollarında birer çiğ damlasıydık bahar sabahında, gül yaprağında dedim ya hiç yoktan susturuldu şarkımız...
yüreğim kanıyor, yüreğim kanıyor, bitmeseydi, bitmeseydi bizim öykümüz böyle...
saza öyle bir vurur ki, daralan göğsünüzden içe kanayan yüreğinize kurşun sıka sıka ilerler şarkı... "olmasaydı sonumuz" dersiniz, böyleyi değil, olmasaydı sonumuz kısmını sadece... sonumuz olmasaydı hiç dercesine...