@www.google.com/... 9 günlük tatilleri sevmiyorum. her tatilde 100 den fazla insan ölüyor. araba kullanmaya korkuyorum. kendim için, çocuklarım için korkuyorum ve üzülüyorum.
Tamam mülteciler bana veya aileme bir zarar verse onların sülalesiyle çocuk yapma denemelerinde bulunurum. Zaten bu tür olaylar karşısında çabuk parlayan birisiyim. İçimdeki hulk uyanıyor adeta.
Ama şimdi zaten sorunlu büyüyecek olan o çocuklar daha da sorunlu büyüyecek.
Bir de keşke o mültecileri bu ülkeye sokanlara karşı da böyle sert tepkiler verseler... ama herkesin gücü garibana yetiyor işte.
Üzüntü belki doğru kelime değildir ama üzüntüye yakın bir his söz konusu oluyor, Burukluk gibi: 2-3 yaşlarındaki çocukların masumiyetinin bana garip bir tesiri oluyor. Yalan nedir bilmiyorlar, gülüşleri içten, ağlamaları içten, sevgileri içten, hayalleri içten. "beni seviyor musun" diye soruyorum, "çok seviyorum" deyip sarılıyor. Gel seninle oyun oynayalım diyor, bir tane küçücük oyuncakla mutlu oluyor.
İçime bir hüzün çöküyor nedense böyle anlarda. Sebebini bilmiyorum.