erişilmeden anlaşılması pek de mümkün olmayan yaş. kendimden biliyorum.
ben küçükken 40'lı yaşlar çok acayip gelirdi gözüme. haliyle 30'lar sona ermek üzereyken 40 ile ilgili çocukluktan gelen kabus da devreye girdi. ha bir de, 40 yaşında işten atılıp işsiz kalmak gibi bir korkum da vardı. en azından 37'de attılar da bir de o korkuyu yaşamadım.
halk arasında kırk tırt diye bir laf var. bu gerçekten doğru sanıyorum. yıllardır bilgisayarla uğraşan ve gözlerinde zerre bozukluk bulunmayan bir insan olarak kırktan sonra yakını görmemeye başladım misal. o ürün etiketlerindeki ufacık yazıları okuyabilmek için uzaklaştırmam gerekiyor zımbırtıyı. e zaten küçük, haliyle okuyamıyorum. ciks görüneyim diye arada bir taktığım düz cam gözlüklerin yerini yakın gözlükle doldurma fikri nahoş.
girişi zor bir yaş. girişte gerçekten bir tür bunalım var. ama zamanla alışıyor insan. alıştıktan sonra da çok farklı bir bakış açısı gelişiyor. kadınlarda 30'lara doğru ya da 30'ların başında gelişen olgunluk hali, erkeklerde daha çok bu döneme denk geldiğinden, insanın dünyası değişiyor.
yine de kimse çok fazla takılmasın derim kırkların ortasına ulaşmaya az kalmış bir insan olarak. çünkü hiçbiriniz bugün bulunduğunuz yaştan daha genç olmayacaksınız. haliyle, tadını çıkartın. kırk bile olsanız, doksanlık birinin size gıpta ile baktığını unutmayın.
bakmayın lan... tam da kendinizi bulduğunuz, artık hayata dair bir çok tecrübenizin ve deneyiminizin, gözleminizin vs bulunduğu yaştır.
ancak şöyle bir handikap var: yirmili yaşlardaki insanlara bakarsınız... size tırıvırı ve boş gelir yaptıkları bir ton şey... (eyyorlamayın hemen... kendi geçmişinizi de aynı şekilde görürsünüz)
içinizden geçireceğiniz şey de :
- way aq... şu halimle yirmi beş falan olsaydım dünyanın topunu attırırdım
olur... ya da en azından buna benzer bir cümle.
ortaokulda "40'ıma kadar yaşasam yeter" derdim. şimdi uzaktan da olsa ucunu gösteriyor.
2020 yılına dair hayal de kurmamıştım mesela. "hayat 35'e kadardır" falan yazmışım günlüğüme. günlük dediysem, asıldığım kız okusun diye yazıyordum. gerçi kimse kendine yazmaz, yemesin bizi.
neyse maya takvimi gibi, çocukluk ufkunun sonundaki yaştır 40 yaş.