Ne mutlu o insana ki, kötülerin öğüdüyle yürümez, Günahkârların yolunda durmaz, Alaycıların arasında oturmaz. Ancak zevkini RAB’bin Yasası’ndan alır Ve gece gündüz onun üzerinde derin derin düşünür. Böylesi akarsu kıyılarına dikilmiş ağaca benzer, Meyvesini mevsiminde verir, Yaprağı hiç solmaz. Yaptığı her işi başarır. Kötüler böyle değil, Rüzgarın savurduğu saman çöpüne benzerler. Bu yüzden yargılanınca aklanamaz, Doğrular topluluğunda yer bulamaz günahkârlar. Çünkü RAB doğruların yolunu gözetir, Kötülerin yolu ise ölüme götürür.
hayatımın merkezine koyduğum mezmurdur diyebiliriz bu mezmur için. bu sebeple imanlı olmayan kişilerle ilişkilerim çok kırılgan oluyor. ama diğer insanların inancıma hakaret etmesi de sevmediğim bir durum. haliyle bu mezmur olmasa da zaten imansız kişilerle ilişkim yine kırılgan olacaktı.