Çok şey yapmak isteyip çoğunu yapamamak, hiçbir şey yapmak istemeyip birşeyler yapmak zorunda kalmak böyle hissettiriyor sanki asili kalmışım, zaman etrafımda akiyormuşta ben sadece bir objeymişim gibi .
Benim açımdan konuşmak gerekirse: Hayatımın nasıl gelişeceğini gerçekten bilmediğim değişim zamanlarında kendimi boşlukta asılı kalmış gibi hissediyorum. Bu durumlarda net bir hedef belirleyemiyorum çünkü birkaç hafta içinde nasıl olacağımı, ne yönde hareket edeceğimi kestiremiyorum, bilmiyorum. Bir başka olası durum da sahip olduğum hedeflere zaten ulaşmış olmam. Bu durum, zaten "her şeye sahibim" hissi veriyor bana ve bu nedenle hayatımın geri kalanını anlamsız görme eğiliminde oluyorum.
Bazı insanlar için bu his harika olabilir; sadece ulaştıkları hedeflerin tadını çıkarmak isteyebilirler. Ancak bazı insanlar bu durumu daha siyah görüyor, devam etmek için yeni zorluklara ihtiyaçları olduğunu düşünüyorlar. Daha uygunsuzlar. Bu yüzden tavsiyem, eğer boş, boşlukta hissediyorsanız, kendinize neyin yanlış olduğunu sorun. Hayatınızda bu duyguya sahip olmanızı sağlayan nedir? Bunu öğrendikten sonra, en zor işi bitirmiş olursunuz. Sizin için geriye kalan tek şey, eksik olduğunuz şeyi bulmak ve ona sahip olmak için çalışmaktır.
Hayatınızı destinasyonlarla değil, yollarla doldurmaya çalışın. Başka bir deyişle, istediğinizi elde etmek için değil, elde etmek için çalıştığınız gerçeğinin tadını çıkarın. Kendinize yeni zorluklar, yeni projeler belirleyin ... bir ipucu daha: Sadece yeteneğinize bağlı olmayan hedefler belirlemeyin. Üçüncü şahıslara bağlıysanız, onları ele geçirme ve kendinizi boş hissetme olasılığınız azalır.
İşsizlik zamanı insanın düştüğü durumlardan biri... Kendimi Arafta gibi hissediyorum, neye uyandığımı bilmiyorum, günü bile değil, saniyeleri yaşıyorum.