Küçükken amacını anlamadan sürekli yaptığım eylem.
Küçücük şeyler için en sevdiğim oyuncaklarımı takas ederdim. her ne kadar sonradan çok pişman olsam da asla verdiklerimi geri alamazdım. Bir süre sonra ailem de bu durumdan sıkılınca bana eskisi kadar çok oyuncak almaz olmuşlardı. O günden sonra sahip olduklarımla yetinmeyi öğrendim. Artık hem cebim hem de kafam rahat.