17 milyon dolarlık bütçesini amerika'da vizyona girdiği henüz ilk haftada 50 milyon dolar hasılat yaparak katlamış, dünya'da ise nefis bir pr çalışması ve ortalama bir beklenti yaratılması ile 300 milyon doların üzerinde bir gişe başarısı sağlamış; the office'in "jim"'i john krasinski'nin yıllar önceki brief interviews with hideous men'inden sonraki 2. yönetmenlik tecrübesi olan, büyük ses getirmiş 2018 yapımı korku-gerilim filmi. tek türe indirgersek gerilim filmi aslında bu ama illa ki yer yer korku ögeleri de mevcut. gerim gerim gerdikten sonra sizi öylece bırakıp bitmiyor. ben sık sık küfür ettim. sağlam bir "iç boşaltıcı film" de olabilir.
3 çocuklu bir ailenin kıyamet sonrası bir dünya'da en az sesle, en ideal yaşam süresini geçirmeye çalışmasını konu ediniyor. bir bilim kurgu filmi olarak oldukça sıradan bir konusu ve oyuncularına pek fazla hareket alanı bırakmayan bir kurgusu olmasına rağmen, krasinski'nin, genişledikçe "acaba öyle mi?" diye boyuna sordurtan bir yöntemle filmi çekmiş olması, sıkıcı olmayan bir filmin ortaya çıkmasını sağlamış. bir üyesi hariç, tamamı yapay olarak dilsizleşmiş bir ailenin göbeğinde oturduğu bir korku filmi olabilir mi? kim ki-duk çekebilir belki (bin-jip gibi) ama 2. yönetmenlik tecrübesindeki krasinski için (bir de, hem kendisini hem de gerçek hayattaki eşi olan emily blunt'ı başrole koyarak) bu durum oldukça zor olmalı. ben keyifle takip ettim kendisini.
filmin kurgusu yer yer aksıyor mu? evet. hemen hemen her gerilim filminde ortaya çıkabilecek mantık hataları mevcut mu? en az birkaç tane vardı. böylelikle; evet. çocuk oyuncuların sahneleri izleyiciye amatör bir iş seyrediyormuş gibi hissettiriyor mu? özellikle gerçek hayatında da sağır olan millicent simmonds'ın bazı sahneleri çok yapay geldi bana. dolayısıyla; evet. bütün bunları da düşündüğümde bile, yine de, yer yer "gaçın lan, gaçııın" diye evi inlettiğimi, dizlerimi dövüp küfürler ettiğimi ve birkaç duygusal sahnede kalkıp çay koymak zorunda kaldığımı belirtmem gerekecek. benden fazlasıyla geçer not aldı film. emily blunt'ın anne rolü nefis olmuş. zaten krasinski ile blunt arasında bir uyum olduğu, iki oyuncunun gerçekte uzun yıllardır evli olduğunu bilmeseniz bile anlaşılıyor. çocuk oyuncular biraz eğreti geldi bana ama bu eksikliğe çok takılmadım.
filmin en kötü yönü, tabii ki michael bay. krasinski bay'i 3 ana yapımcıdan biri yaparak sırtını sağlam yere dayamışa benziyor. bay, her ne kadar berbat bir bilim kurgu filmi yönetmeni olsa da, maddi olarak destek verdiği işleri pek de kötü olmayan bir adam (the purge serisi, the hitcher, the texas chainsaw massacre serisi, the unborn). işin işinde biraz korku teması varsa, bay o işe oluk oluk para akıtmaktan geri durmuyor. hem krasinski hem de bay açısından tam bir win-win işi olmuşa benziyor a quiet place. transformers'ı bilmem kaç filmdir mahvetmeyi bitiremediği için benim gözümde kendisinin kredisi halen eksilerde tabii.
bu yılın iyi korku-gerilim filmlerinden biri a quiet place. blunt-krasinski ikilisinin uyumu senaryonun içine girmenizi kolaylaştırırken, bay'in filmin yönetmeni olmaması da önyargılarınızı yumuşatmanızı sağlayabilir. bence bir şans verin. filmi izledikten sonra, ailen serisi ile venom aklınıza gelirse beni dürtün; birlikte küfürler edelim.
Gerilimse gerilim, korkuysa korku. Sürekli diken üstünde oturarak izleyip sıkılmaya fırsat bulunamayan fena sayılmayacak bir fikrin başarılı şekilde kotarıldığı filmin tek üzücü yanı kısa sayılabilecek süresi. Neyseki mart 2020'de devamı geliyor.
Film pek kalabalık değil. Kör ama son derece iyi duyan muhtemelen dünya dışı yataklar (sanırım biz üç tane görüyoruz tüm film boyunca) ve bu yaratıklardan korunacak şekilde günlük hayatlarına yeniden adapte olmuş bir aileden oluşuyor kadro. Sese oldukça duyarlı, osursanız bile gelip kafanızı koparan bu yaratıklara yakalanmamak için artık konuşmayı bile bırakmış bir aile bu. Film de enteresan bu noktada. Diyalog yok gibi neredeyse ve buna rağmen sıkılmıyorsunuz; büyük başarı bence.
Daha ilk sahnelerde yarattığı gerilim ve korku ekrana kilitliyor insanı. Söz konusu yaratıkların istilasını, nereden gelip nereye gittiklerini bilmiyoruz ve filmde zaten yanılmıyorsam bu istiladan en uzağı 1,5 yıl sonrası olan 3 günü anlatıyor. Gelecek olan ikinci film istilayı, istiladan 3 gün veya 5 yıl sonrasını anlatabilecek esneklikte yani.
Kısacası tanıdık bir hikayeyi zekice kurgulamış ve anlatmış bir film a quiet place. Post apokaliptik hikayeleri sevenler izlesin derim.
