-
Kolay değildir her mekanı, karakteri, doğaüstü olayları insanın aklına nakış işler gibi işlemek.
Fakat yazar tüm bunları çok güzel bir ustalıkla başarmış.
Kitabı okurken olum bırak şu dennayı sana kız mı yok diyebilirsiniz. Ama ana karakterimiz konu kızlara gelince bizler gibi canını yakan kim ise farkında olmadan ona daha çok bağlanıyor. Neyse Hikâyesi ve olayların işleyişi bakımından yazarın bu seriyi 3 kitapta nasıl bitireceğini merak ediyorum. Auri ve Kvothe arasında geçen diyaloglar ile bu hayattan ayrılabilirsiniz :)
Daha fazla spoiler vermeden kitapta geçen şu güzel söz ile bitireyim.
"Bir zamanlar güzel olduğunu düşünmek seni her zamankinden çirkin kılıyor." -
tuğla gibi olmasına rağmen başladığım gün yarısına kadar okuduğum, başından sadece yemek yemek için ayrıldığım roman. neden bizim neslimizce bu kadar çok sevildiğine dair fikrim de şöyle, okuduğumuz çoğu fantastik seri, aslında bizim neslimizi o kadar da çok tanımayan yazarlarca yazıldı. neil gaiman dışında bizi o kadar da tanıyan fantastikçi yazarımız olamadı bir türlü, tolkien, koskoca profesör, çok seviyoruz ama kendisiyle bir odada ne kadar baş başa oturabilirdik? ursula hanım, kendisiyle vakit geçirmek elbette öğretici olurdu ama hiç yazınsal ritüellerini gördünüz mü, bizim neslimiz uykuya dalmadan önce elinde cep telefonu, reddit, 9gag ile vakit geçiren insanlar, ursula hanımla sanatsal ve bilimsel konularda konuşurduk ama eh yaş farkı da malum, internet meme'lerine gönderme yapabilir miydik beraber? j. k. rowling, başından beri bizim neslimize hitap ederek başlamıştı anlatısına ama biz büyüdükçe onun da biraz kafası karıştı, acaba yeteri kadar karanlığı kaldırabilir miydik, kaldıramaz mıydık, ergenlerin cinsel yetişkinliğe ne zaman gireceği konuları kafasında pusluydu, okurları gözünde her zaman çocuktu. game of thrones bey, yine ne kadar ortak noktamız olabilirdi kendisiyle?
işte, patrick rothfuss, tıpkı neil gaiman gibi, bizi anlayabiliyor, çünkü bizim gibi biri, buffy the vampire slayer izleyerek boş vakitlerini geçirmiş yetişkinlik öncesi, hatta gaiman'dan daha çok bizi anlıyor, çünkü bilgisayar oyunları da oynamış, gaiman'ın bile bir disiplini var, yaşı ve mizacı nedeniyle. rothfuss, bizim nesil gibi biraz "gece yatmak bilmez, sabah kalkmak bilmez", o da reddit ile, 9gag ile vakit geçirmiş, internet kültürüne hakim, sevdiğimiz kült dizileri izlemiş, tam olarak bizim dilimizi konuşuyor işte, aha. işte bu yüzden yazdığı roman, su gibi akıp gidiyor, "bizi bize fantastik bir biçimde anlatabilen bir yazar"ımız bir neil gaiman idi, onunla bile aramızda kuşak çatışması olma ihtimali vardı. rothfuss ile yok, sevdiğin kitabı yazan yazarı al evine koy, önüne bilgisayarını, eline telefonunu ver, vallahi sana "beş çayı içecek miyiz, akşam yemekte ne var? benim disiplinim gereği şu an yazı masamda olmam lazım..." demez, "pizza mı söyleyelim, pide mi? kola var mı? eve dönünce yazarım, epic games bu hafta neyi vermiş bedava, kendi hesabımı açabilir miyim burada?" der, işte bu yüzden kvothe "yaşıyor." -
üçüncü kitabı asla gelmeyecek bir serinin ilk kitabı.
-- spoiler --
yazar bu kitapta öğrenim kredileri ile boğuşan sol eğilimli bir öğrenciyi anlatmış. tahminimce serinin son kitabında parasız eğitim yürüyüşü yaparken gözaltına alınıp khk ile okuldan atılmasını okuyacağız.
-- spoiler --