kitsch, 60lar başında ortaya atılan sanat akımı. estetik kaygı yok. zevksizlik, bayağılık, rüküşlük, abartı ve üstün sanat akımlarını kızdıracak ne varsa onu barındırır.
ana akımlara varoluşu itibariyle tam anlamını dolduracak şekilde 'tepki' olan kitsch, özellikle modernizme karşı uçlarda bulunan duruşuyla post modernizmin arkasındadır.
çoğu sanat teorisyeni tarafından sanatın alt başlığı olarak görülmesi dahi bir nevi hakaret olan kitsch, ancak sanatın kalitesiz bir kopyası, taklidi olabilir.
baudrillard ise taklit kısmına katılırken bunu postmodernist toplumun ticaret zaafıyla ilişkilendirir. ticaretin estetize edildiği bu simülasyonda baudelaire' in canının yanacağını vurgulayarak:
"kitsch her yerde nesneleri doğalından daha küçük ya da daha büyük olarak yeniden üretir, malzemelerin (yalancı mermer, plastik) taklidini kullanır, uyumsuz tarzda biçimleri ve planları taklit eder, yaşamadığı tarzı tekrarlar."
özetle ve basitçe kitsch, ucuz ancak vakit geçirten, günü kurtaran ne varsa ona denir. bariz ve şahsi favori örnek ise elbette versace olacaktır. gizli gizli taylor swift dinlemek de buna dahil, taa antik yunan zamanlarında yeteneksiz heykeltıraşların, özendikleri sanatçıların ünlü eserlerinin kopyasını yapıp satmaları da, hakkında ne kadar saçma olduğuyla ilgili cümleler savurduğunuz ancak bir şekilde izlediğiniz reality showlar da.