Çok özendiğim bir durumdur. Gerçi ben ablam olsun da çok isterdim. Çünkü erkeklerin öğrenmesi gereken feminen yapı, bir hanımla nasıl konuşulması gerektiği, kızlarla büyümek falan seni bir adım önde yapıyor diğer erkeklere göre. Bir de ablanla bir iki yaş fark varsa aranızda ileriki yıllar arkadaşını sana ayarlama, ya da onun kardeşini ayarlama muhabbetleri falan her erkeğin avantajı olabilecek opsiyonlar.
Ama işin erkek kısmı ise başka. Ben hep derim erkeklerin dünyası kadınların dünyasından daha zor ve sert diye. Testesteron kokan bir dünyada naif ve kibar bir bey olamıyorsun mecburen. Ufak tefek de olsan küçük enişte gibi agresif karşı tarafa korku salan biri olman gerek. Çünkü thats what men does all the time.
İşte bu konuda arka yapma diye tabir edilen halk arasında nufuzlu olma durumu istediğin kadar iyi arkadaş olun biriyle kardeşin, abin veya kuzenlerin kadar sana güven vermez. İşte özellikle birbirinize ettiğiniz zulümler, kavgalar yüzünden haşin ve sert yetişmişseniz hayata avantajlı başlarsınız. Bir de yakışıklı iseniz ikiniz de değmeyin keyfinize.
Bu bromance mevzusu bu yüzden güzel. Verdiği avantajlar, yaşattığı o özel kardeşlik hisleri, kavgada da batakta da en mutlu anınızda da beraber olma, adam satmama, vefa gibi kavramları öğretmesi bile yeter.
O yüzden dövüşçü biraderlere de çok özeniyorum. Mesela fedor emelianenko ve biraderi alexander ya da sergio ve anthony pettis biraderler ya da nick ve nate diaz kardeşler veya vitali ve vladimir klitschko kardeşler veya dmc serisindeki dante ve vergil biraderler ya da gow'dan kratos ve deimos ve daha gider...
Erkekler anladı demek istediğimi, güzel histir vesselam.
