nihat behram'ın "koşma" ve ozan telli'nin "konya kapılarında" adlı şiirlerinden bestelenmiş bir şarkıdır. şarkı, umuda ezgi grubunun 1993 yılında yayımlanan "ateş dağları sarmış" albümünde yer alır.
mutfakta lambayı söndürünce kapıyı açtı ardına kadar ay ışığı vuran avluya. çardağın gölgesindeki seki ağaç uykuya varmış buluta dönmüş demiri tulumbanın. tarsuslu bir çobandır ay gecenin koyunlarını güder dağda bu ışık duyulur duyulmaz sesi kavalının.
Benim için yeri çok ama çok ayrı olan bir necati cumalı şiiri.
" I
Ben uzaklardan beklerdim,
Sayarak günlerimi.
Bu gece penceremden düşen ay ışığında,
Birden yanıbaşımda buldum
Bir ağaç gibi çiçeklenmiş
Anladım almış yürümüş
Sarmış bu sevda içimi
II
Gece yarısı elbiselerim,
Ayakkabılarım üstüne
Düşen ay ışığı,
İnsan böyle mi olur
Sevdaya tutuldu mu?
Bütün eski kitapları okudum,
Yaşlanmış güzellere sordum,
Mutluluk bu mu?
Ama bu sarışın
Ötekine hiç benzemiyor.
Ah, daha yeni yeni anladım
O küçük elleri, gülen gözleriyle
Beni bu kadar seviyor...
Kalmadı başka korkum
Düşünmeden eline bıraktım kendimi
Bütün dostlarım söylüyor
Bu sefer mutlaka tutuldum
III
O yanından döndüğüm, gece yarıları
Güler, konuşurdum, kendi kendime
Tutmasam, kucaklayabilirdim ağaçları.
Kimbilir, gelen geçen
Görünce ne derdi halime.
Sizin de, seviştiğiniz, kardeşler
Mevsim bahara rastlarsa
Benim canım açılmak isterdi
Mutlaka bir başkasına
Öperdim evde ilk karşıma çıkanı.
Uzakta, şimdi çok uzakta...
O nar tanesinden taze
Kuştüyünden hafif geceler
Kalbim ümit içinde yüzer
Dünyam yıkanır ay ışıklarıyla..."
