amerikalı psikolog john dollard ve çevresinin 1939 yılında ortaya attığı ''saldırganlık hallerinin temelini engellenme oluşturur'' teorik bakış biçimi.
saldırganlığın baskınlığı, engellenen anların şiddeti ile doğru orantılıdır. engellemek her zaman saldırgan bir tutum yaratacağı anlamına gelmediği gibi, burada bahsedilen kasıt: insanın olumlu sonuç alacağı bir süreci, güzel/doğru olmayan bir şekilde baltalamaktır. bir sürece çok daha yakınken ilerlenen yol kesilir ise, saldırganlığın şiddeti çok daha büyük gösterir kendini.
ufak bir psikoloji deneyinde gözlemlendiği gibi: iki ayrı odada belirli yaş aralıklarından oluşan iki grup çocuk vardır, ilk grubun önüne bir tel gerilmiş ve oyuncaklara ulaşımları engellenmiştir. ikinci gruba ise kontrollü biçimde oyuncaklarla oynamalarına izin verilmiş. bir süre sonra birinci grubun önünde-ki tel kaldırılmış ve oyuncaklar ile buluşmalarına izin verilmiştir. önce sükunet ile oynayan çocuklar, ilerleyen vakitlerde nefret hissi ile oyuncakları parçalamış, sert tutumlar göstermişlerdir, ikinci grup sakin ve kontrollü biçimde oyunlarına devam ederken.
ve bir ekleme: sonuca daha yakın engel geldiğinde nasıl şiddeti artıyor ise, bir beklenti içerisinde iken-de eğer bir engelleme gelir ise aynı derece artar öfke. saldırganlığın temelini sahip olmamak ile tutmak yanlıştır, bir şeye sahip olamaz iseniz beklentiniz yoksa bu alışılmış durum saldırganlıkla eş tutulmaz, sonucu biliyor ve ona sahip olma yoluna girmişken, bu imkan alınır ise elinizden sinirli hal o zaman çıkar ayyuka.