Dünden beri "birtakım etkileşimler niçin çeşitli dengesizliklere, kırgınlıklara ve çatışmalara neden oluyor", sorusuyla aklım dolup taşıyor. Eski bilgilerime danışıyorum cevap için yetersiz kalıyorlar, sadece bir parçası ile ilgili umut veriyorlar. Fakat ben Bütünü görmek istiyorum, bütüne varmak istiyorum.
Etkileşim, ilk tanımda olduğu şekliyle etkinin karşılıklı dağıtımı şartına bağlıdır. Etkinin diyolojik halidir. Birden fazlanın birlikte yaptığı bir şey, birden fazlasının birlikte birbirini etkilemesi işidir. Dolayısıyla Doğasında paylaşımcı bir vurgu vardır. O halde yukarıda bahsi geçen sonuçların sorumluluğu hiçbir zaman tek bir öznenin üstüne atılamaz, değil mi? Ancak öte yandan her bir öznenin sorumluluğundadır da. Demek istiyorum ki bireysel ve kolektif bir sorumluluk bir arada dır.
Sonra, biraz sosyal psikolojiye bakındım. Psikoloji ve sosyalin Etkileşimine Dair açıklamalara bazı durumlarda güvenirim. Bu alandaki çalışmalar, genel olarak takipçisi ve uygulayıcısı olduğum paradigmadan ciddi şekilde ayrılsa da zaman zaman kapılar açabiliyor.
David mcclelland'ın etkileşim kuramı ile karşılaştım. Etkileşim kuramı bana baştaki sorum özelinde bir bakış açısı kazandırdı. Kuramda üç tür ihtiyacın etkileşim sebebi ve aracı olduğu söyleniyor.
1. Başarı ihtiyacı: zorlukların üstesinden gelmeye gönüllü olarak hep daha iyisi olma, yetkinleşme, zor işleri başarma, rekabet içinde olmaktan haz alma isteği.
2. Güç ihtiyacı: maddi ve manevi kaynaklara sahip olarak başkalarını kontrol edilme gereksinimi.
3. Bağlılık ihtiyacı: dostça ve yakın ilişkiler kurma arzusu.
Bu ihtiyaçlar objektif bir önem sırasına göre dizilmiyor. Üçü de öznel bir dizine sahip. Her birimiz bu ihtiyaçları farklı şekillerde sıraya koyuyoruz. Kimimiz için bağlılık ihtiyacı öndeyken diğerimiz için başarı ilk basamaktır. Mcclelland'a göre etkileşimlerimizde işte bu ihtiyaçlar rol oynuyor.
Ve bana göre ise bu ihtiyaçların yoğunluğu ve sıralama farklılığı uzlaşıyı tahrip ediyor.