24 nisan 2018 tarihinde piyasaya çıkmış taptaze strateji oyunu. oyun this war of mine'ın da yapımcısı olan 11 bit studios eseri. açıkçası ben aylar sonra tesadüfen steam'i açtığımda fark ettim oyunu. henüz satın almış değilim ama ilk indirime girdiğinde almaya değer gibi göründü gözüme.
oyun bir strateji oyunu. oyun içinde geçen cümlelerden birisi "winter has come" 19. yüzyılda dünya kışa yenik düşmüş ve kalan son sığınmacı kolonilerinden birini hayatta tutmaya çalışıyoruz. oyunun stratejik yönünün yanı sıra grafiklerinin de oldukça başarılı olduğu ilk gözüme çarpan şeylerden oldu. oyunu benim i5 işlemcili, 6 gb ramli, 820 nvdia ekran kartlı asus notebook'um açarken biraz kendinden geçti. ama en üst seviye ayarlarda açmayı başardı. lakin en üst seviye ayarlarda oynamak biraz sıkıntılı olacak gibi duruyor. o nedenle iyi bir ekran kartı almak ya da orta seviye grafik ayarlarında oynamak şart gibi. oyunu henüz tam olarak oynayabilmiş değilim ancak ilk izlenimim kötü bir oyun olmayacağı yönünde. oynadıkça bilgi vereceğim hakkında.
11 bit studios tarafından üretilen, hatta kalma / survival temalı strateji oyunu.
11 bit studios çalışanlarının ağır depresyonda olduğundan emin olmamı sağladı bu oyun; zira bu kadar kasvet, bu kadar umutsuzluk bir araya zor gelir. tüm ekibin ciddi bir major depresyon problemi var sanıyorum. this war of mine oynarken bu hisse kapılmıştım, frostpunk oynarken iyice emin oldum.
ben bu oyunu, ankara'nın göt kesen ayazı teyakkuzda iken oynadım. dışarısı soğuk, oda sıcak; ama psikolojik olarak soğuğa odaklandığım için kalorifer yanıyor mu yanmıyor mu hiç önemli değil... oynarken bildiğin buz kestim. oyun bittikten sonra gidip uyudum ama yatağın içinde ısınamadım bir türlü.
oyuna geri dönersek...
strateji dendi mi '85 sonrası neslin sevdiği kavramlardan olan real time strategy / rts geliyor direk aklımıza. bir de bunun atası var turn-based strategy olarak. ikisinin arasındaki en keskin ayrım rts'nin eş zamanlı oynanması, tbs'nin ise sıra tabanlı gitmesi. frostpunk her ikisini de aynı oyun içerisine yedirmiş durumda. oyun kendi içerisinde hem sıra tabanlı hem de eş zamanlı. gerçek zamanlı olarak kaynaklar ve insanlar hareket ederken, oyunun ilerleyişi günlere bağlı olarak sıra tabanlı özellikleri barındırıyor. ek olarak klasik rts/tbs'lerden bir farkı daha var bu oyunun: oyunda düşman yok!
strateji oyunları karşınızda bir düşman vardır ve o düşmanı yenmek için kıt kaynakları en verimli şekilde kullanarak rakibinizi alt etmeniz beklenir. frostpunk'taki düşmanımız doğanın kendisi ve silahı ise gün be gün düşen hava sıcaklıkları. durum böyle olunca oyunun stratejisi "düşmanı yenmek"ten ziyade "hayatta kalmak" şeklinde çıkıyor karşımıza.
hikaye the day after tomorrow filminin steampunk türüne yedirilmiş hali. dünyayı kara kış basar, sıcaklıklar -150'ye dayanır, kaynaklar tükenir vs. vs. vs. muhtemel bir insanlığın doğa tarafından alt edilmesi hikayesi yani. bu hikaye içerisinde bir grup insan son çare olarak kuzeye giderler ve ayakta kalan son ısı çekirdeği etrafında yerleşim kurarlar. oyun ise bu noktada başlıyor.
amacınız ısı çekirdeğini aktif tutup, sıcaklığı kontrol ederek insanları hayatta tutmak. etraftaki kaynakları en iyi şekilde kullanmalı, toplumu kontrol altında tutarken baskının ve kriz şartlarının bokunu çıkartmadan üretim/harcama/huzur/umut dengelerini makul seviyelerde tutmalısınız.
bu söylediklerim o kadar da kolay olmuyor oyunda. sıcaklık düşüyor, insanlar aç kalıyor, kaynaklar yetersiz ve dengesiz gidebiliyor, umut bitiyor ve huzursuzluk artıyor, insanlar isyan ediyor... oyunu oynarken yaşanan psikolojik gerilim hiç bitmiyor. oyundaki her bir uyarı sesine "yine ne oldu amk" diyerek tepki veriyorsunuz bir noktadan sonra.
oyunun ana senaryosu yekpare bittikten sonra aynı senaryo tekrar tekrar oynanabilir elbette; ama frostpunk ek paketlerle gelen ek senaryolar ve zorluk seviyesine göre değişen alternatif senaryolar ile kendini tekrar tekrar oynatmayı başarıyor.
oyunun ana senaryosunu üçüncü oynayışımda ancak alt edebildim. ilk elin günahı olmaz, mekanikleri çözmek için güme gitti. ikinci elde dengeyi bir noktada kaybettim. huzursuzluk tavan yaptı ve şehirden postaladılar beni. üçüncü oynayışımda ise oluşan dengeye ben bile şaşıp kaldım. toplamda 650-700 kişinin yaşadığı şehirde sadece 2 ölüm ile oyunun son fırtınasını atlattım, bu sırada jeneratör cayır cayır çalıştı ve kaynakların hiç biri 1000 birimin altına düşmedi. umut tavan yaptı, huzursuzluk ise tamamen bitmiş durumdaydı. tekrar oynadığımda aynı seviyede bir başarı sağlar mıyım bilmiyorum; ancak oyunun iyi gitmesi için gerekli bir kaç kilit noktayı aklıma kazıdım şimdiden.
