oyun teorisine göre en geçerli stratejidir. oyun teorisi der demez zikredilmesi yasal zorunluluk olan mahkumun ikilemini pekçoğunuz bilir: iki mahkum çapraz sorgudadır. ikisi de suçu itiraf etmezse serbest kalacaklar yani yaptıkları yanlarına kalacaktır. biri susar biri konuşursa büyük cezayı susan alacak, ikisi de konuşursa ortalama bir cezaya razı olacaklardır.
oyun teorisine göre iki mahkum da ağır cezayı göze alamaz ve konuşur.
bu modeldeki eksiklik oyunun bir kez, adsız bir oyuncuyla oynanmasıdır. oysa hayatta hemen her dakika benzer güven problemleri yaşarız ve karşımızdakinin kim olduğunu bir nebzeye kadar biliriz. özellikle bilgisayarlı simülasyonların yaygınlaşmasından sonra, defalarca mahkumun ikilemi yarışmaları yapılmış, farklı stratejileri izleyen (hep konuşan, hep susan, tam rastgele oyun ortalamasını alan vs.) programlar karşı karşıya getirilmiştir. bireyleri programlar olan bu sanal toplumlarda en yüksek başarıyı, "kısasa kısas" ilkesini izleyenler elde etmiştir. buna göre program karşısına çıkanları hatırlar. ilk oyunda her zaman işbirliğini dener, sonraki karşılaşmalarda karşısındaki bir öncesinde ne yaptıysa, onu yapar. TaTaaaaa! İşte fark atan ekol.
kısasa kısas aynı zamanda, oyun teorisinin, "mutlak bencillik"i kaçınılmaz gösteren ahlakı sonucunu da sonlandırır. toplumdaki yardımlaşma, birlik olma eğilimlerini açıklar. ki milyonlarca tonluk biyokütleye sahip canlı sürü hayvanıylen, insan kooperatif toplumun bokun çıkarmışken "her koyun sonunda kendi götünde" sonucunu veren bir modelin ciddiye alınmayacağı çok açık. kısasa kısas uygulayan programlar birbirleriyle karşılaştıklarında, iki taraf da her zaman yüksek çıkarı elde ettiğinden, toplum ortalamasının çok üzerinde "puan" sahibi olurlar. bu, toplumsal piramidin tepesindeki grupların (varlıklı azınlıklar, kapalı cemaatler, teşkilatlar, örgütler) nasıl oluşageldiğini ve güç kazandığını da kısmen açıklar.