film isra suresinden bir ayetle bizi karşılıyor.*. daha sonra film ezan sesleriyle muharrem'in abdest alıp namaz kılmasıyla devam ediyor. hemen ardından psychedelic müzik ve görüntüleriyle yaklaşık bir buçuk saatlik bir yolculuğa başlıyorsunuz. spoiler vermeden özetlemek gerekirse film yaşadığımız sistemde hem dini ödevlerimizi eksiksiz yapabilmek hem de ahiret hayatını eksiksizce yerine getirmek imkansızdır demek istiyor. nazım hikmet ran'ın şiirinden *alıntı yaparak da filmi son buluyor.
beni en çok etkileyen erkan can'ın performansı ve filmin müzikleriydi. engin günaydın'ın ekrana geldiği sahnede istemsiz bir gülümseme oldu bende. adam ne rolde oynarsa oynasın kendine has mimikleri ve hoş ses tonundan dolayı beni istemsiz gülümsetiyor. belki de o artık engin günaydın değil de hafızalarımızda burhan altıntop olduğu için bu etkiyi veriyor. velhasıl güzel filmdir. izlememişseniz mutlaka izleyin derim.
yazarın kendine sitemi: filmi sinemada izlemediğim için kedime çok kızmakla birlikte 2006 yılında yayınlanan filmi henüz izlediğim için kendimi kınıyorum.
başrollerinde erkan can, güven kıraç gibi isimlerin yer aldığı 2006 yapımı film. kendince dini bir yaşantısı olan muharrem mensubu olduğu tarikatında bir gün önemli bir göreve getirilir. tarikatın sahip olduğu mülklerin aylık kiralarını toplamaktır görevi. ilk zamanlar nasıl yapacağını düşünerek işini yapmaya çalışırken, dönen çarkın içindeki aksaklıkları fark eder. ama verilen görev ona 'kutsal bir vazife' olarak belirtildiği için bir süre sonra çarkın içinde bulur kendini. kişiliği değişir bir süre sonra ve burada başlar vicdan azabı