Sokak köpeği ve sokak kedisi olmadığı için canlı habitatı zengindir. İnsan eliyle dengesiz bir şekilde beslenen köpekler Türkiye'de doğal yaşamı bitirme noktasına getirdi. Şehirlerde artan insan nüfusunun etkisiyle birlikte sincap, tavşan görülemez oldu.
Ancak Almanya'da şu an çalışırken, penceremden otlayan tavşanları izleyebiliyorum. Ya da rastgele önünüzden bir sincap geçiyor, gidiyor. E tabii bu canlıların doğal avcılarını da görmek mümkün. Çok olmasa da, tilki ya da doğan türü avcılar günlük yaşamda bile karşınıza çıkabiliyor.
Bunun sebebi de Almanların hayvan sever olmaması değil, tam tersine hayvan sever olmalarından kaynaklı. Zira, 2019'daki istatistiğe göre Almanya'da her beş evden birinde en az bir kedi ya da köpek besleniyor. (Kaynak)
neredeyse türkiye'den göç alma konusunda eskiye dönen ülkedir.
günümüz ekonomi bakanımız ortada bir sorun görmese de ben henüz kimsenin fark etmediği bir şey anlatayım size sektörün içerisinden.
sektör dediysem, ekonomist falan değilim ha.
özel bir dil kurumunda idareyle ilgileniyorum ve almanca öğretmeniyim.
son 1 yılda, dil kursu olarak almanca bizim üvey evladımızdı.
8 sınıf varsa, 7si ingilizce için tasarlanmış, diğeri almancanın da içerisinde olduğu diğer diller için vardı.
15 tane ingilizce öğretmeni kadrolu çalışırken, 1 tane almanca öğretmeni ekstralara gelir giderdi.
pandemi başladı, insanlar uzaktan eğitim, youtube derken ingilizce kurslarına gelmemeye başladı.
ancak euro'nun inanılmaz artışıyla, son 6 ayda neredeyse almanca öğrencileri, ingilizce öğrencilerini geçti.
her arayan, aile birleşimi, çalışma izni için belge alacağım sebepleriyle arıyor. yani oraya yerleşme peşindeler.
almanya da oturma ve iş izni için minimum b1 belgesi istiyor. bu yüzden burada almanca öğrenip, belge alıp gitmek zorundalar.
şuan 6 yeni almanca öğretmeni aldık, ben tekrardan derslere girmeye başladım. yoğunluğu anlatamam size.
tamamen almanca üzerinden ekmek yiyen bir kuruma dönüştük.
diğer kurumlar da böyle. farkettiyseniz almanca dil kursu reklamları her yerde artık.
demem o ki, türk genci gözünü açıyor artık. milliyetçilikmiş, vatan sevdasıymış çok umrunda değil kimsenin.
diğer tarafta 10 misli kazanmak ve kaliteli bir hayat sürme imkanı var çünkü.
bu arada bahsettiğim sınavın ücreti euro üzerinden olduğu için, insanlar her bir sınava 2000 tl civarı bir para ödeyerek üç ya da dört kez bile deniyor şansını sırf belgeyi alabilmek için.
kaçabilmek için..
2018 yilinda rusyada duzenlenecek olan dunya kupasinda sampiyon olunmasi halinde oyuncu basina 350bin euro prim odeyecegini aciklayan futbol federasyonuna sahip ulke.
Ulan fakirlik diz boyu, biz bu parayi moldovayi yenince veriyoruz. Almanlar sadece yeni havaalnimizi degil prim sistemimizi de kiskaniyorlar bence
neredeyse iki senedir yaşadığım ülke. korona virüse karşı başarılı politikaları devam ediyor. 5 mayıs'tan sonra bazı şeyler gevşetilmeye başlanacakmış.
son günlerde gözünü asean birliği ülkelerine ve dolayısıyla da pasifik taraflarına dikmiş olan ülke.
sebebi de almanya'nın çin halk cumhuriyeti'ni çok demokratik bulmaması ve "biz çin ile çok ticaret yaparsak, onlar da zenginleşir ve demokrat bir ülke haline gelir" tarzı düşüncelerinin xi jinping tarafından çürütülmesiymiş.
hoş gerçi asean ülkeleri de pek demokratik ülkeler sayılmaz. özellikle vietnam "ama bu bize eski fransız emperyalizmini hatırlatıyor" bahanesiyle istediği her şeyi yasaklayabiliyor (kendi alfabeleri de fransız ürünü aslında, onu da yasaklamaları lazım bu mantıkla).
Bütün tarihini, güzelliğini, kültürünü geçtim bence almanlar dünyaya iyi anlamda da kötü anlamda da aşırı uçlarda çok büyük izler bırakmıştır.
Seçimlere kadar çifte vatandaşlık uygulamasını kaldırmasını istediğim ülke eğer bunu yaparsan bize 1. Dünya savaşı'nda yapmak istediğin iyiliklerden kat kat fazlasını yapacaksın sevgili almanya. hadi, sen bu işi yaparsın.
en güzel yanlarından birisi, her şeyin yazılı belge olarak sunulması olan ülke.
devlet zaten böyle olmalı. her şeyin belgesi olmalı. ama "rüşvetin belgesi mi olur pezevenk?" kültüründen yetiştiğimiz için olsa gerek, oraya giden türklerin en büyük şikayetlerinden birisi de bu.
ikinci dünya savaşı ile birlikte ruhu öldürülen ülke. şu anki hali almanya'nın cenazesidir.
hiç gitmedim ama gitsem de fark etmeyecek zaten. çünkü bu ülkenin ruhu filozoflarında ve sanatında yaşıyor sadece. o da 20. yüzyıla kadar zaten.
okuduklarımdan ve gördüklerimden sonra geçmişi hakkında vardığım sonuç, "fransa aklın merkeziyse almanya kalbin merkezidir" oldu. fransa antik yunan'sa almanya hindistan'dır (zaten cermenler de kuzey hindistan, afganistan taraflarında yaşamışlar zamanında). ülkenin mistik bir havası var. anlaşılan cermenler asya'dan göç ederken mistisizmlerinden bir şey kaybetmemiş. romantizm fransa'da veya ingiltere'de gelişemezdi, bunu çok iyi anlıyorsunuz.
tabii bir almanya uzmanı değilim. bütün bunlar bana romantik dönemin hissettirdikleri de olabilir.
Yanı başında yer alan fransa ile aralarındaki farkın bu kadar fazla olmasıyla beni şaşırtan ülke. Gerçekten yan yana yaşayan iki ulusun, insanlar üzerinde, bu kadar farklı kültürel, ekonomik veya sosyolojik etkilere sahip olmasını kavrayamıyorum. Şunu da eklemeliyim, Bu girdi kendi gözlemlerime dayandığı için çok da nesnel gelmeyebilir.
Avusturya lisesinde okumuş, öbür alman ekolünden gelen liselerden mezun olmuş veya almanya'da üniversite okumuş/okuyan ne kadar arkadaşım varsa (özellikle biz, farklı milletlerde farkli tepkiler verenleri gördüm ama yeterli örnekleme sahip değilim) tamamı "almanlıktan aldığım tadı başka hiçbir şeyden almadım. Belki bilardo ama yok lan almanlık daha güzel." Modunda. Çoğu alman ekolünün savunucu haline geliyor ve her şeyin alman ekolüyle yapılmış versiyonu daha çok hoşlarına gidiyor. Hatta bilimin bile.
Bununla birlikte ülkemizdeki fransız liselerinde (özel olanlar bir istisna bence çünkü oraya giden çocukların bir kısmı bu liselerde okumaları hasebiyle kendilerini üstün gördükleri için fransız ekolüne pek laf etmiyorlar) okumuş veya fransa'da üniversite okumuş/okuyan tüm arkadaşlarım (yine bizden bahsediyorum öbür milletler dahlinde bir durumdan bahsetmiyorum) fransız ekolüne çok sert eleştiriler getiriyorlar. Bu düşünce sistemini pek çok alanda kullanmaktan vazgeçmiyorlar ama yine de (haklı veya haksız) çok eleştiriyorlar. Resmen "tiksinti" diyeceğim derecede eleştiri okları yöneliyor.
Ben bunun iki nedeni olabileceği kanaatindeyim ama emin de değilim hangisi olduğundan. fransız kültürünün yoğun bir "demokrasi isteği" ile yoğrulması bu sebeplerden biri olabilir. Özgürlükçü ve anti-totalitarist bir düşünce yöntemi kendine de eleştiri getireceği için fransız düşünce sisteminin kendisine teorik anlamda daha çok eleştiri getirdiğini söyleyebiliriz belki. Fransa ve demokrasi hakkında da bir şeyler yazmak lazım ama daha yetkili yazarlarımız var, biliyorum.* yine de bernard lewis'in "demokrasi, ingilizce konuşan toplumların yönetim biçimidir." Lafını buraya not düşmek isterim.
İkinci ihtimalse fransızların almanlara kıyasla gelişmemiş olmasından dolayı düşünce sistemlerinin de çok eleştiri görmesi. Baktığımız zaman ikinci dünya savaşInın mağlubu olan ve yıllarca bölünmüş olan almanya şu an GSYih olarak fransa'yi 1.5 ile çarpmakta. Ayrıca suç oranları ve halkın mutsuzluk oranları da nispeten daha düşük.
Bana göre bu durum fransa kültürünü besleyen olguların ve onun daha fazla gelişmesini engelleyen olguların aynı şey olmasından kaynaklı. Fransa'da halk daha mutsuz çünkü daha fazlasını talep edebilir ve bu uğurda hakkını aramak için daha örgütlü olabilirler. Fransız ve alman sendikalarının tarihlerine baktığımız zaman da aynı şeyi görürüz. Çok uzattığımı fark ettim ama hala derdimi tam olarak anlatamadığımı düşünüyorum. Bir ara tekrar bu konu hakkında yazmam gerektiğini düşünerek girdiyi umut sarıkaya'nın güzel karikatürüyle sonlandırıyorum.
birinci dünya savaşı öncesinde ve sonrasında tarihin en büyük mallıklarını yapmış olan devlet.
birinci dünya savaşı öncesi rusya, almanya ile dostluk antlaşması imzalamak istemiş. çünkü rusya'da o dönemde işler pek yolunda gitmemekteydi. tabii alman generaller bu duruma karşı çıkmışlar. sebebi ise ellerindeki planları hem rusya hem de batı cephesine göre hazırlamış olmaları ve savaş tek cepheye düşerse ne yapacaklarını bilmemeleri. halbuki hiçbir şey yapmayıp rusya ile dost olsalar savaşın yükünden daha az etkileneceklerdi. sanırım italya'nın sonradan taraf değiştireceği de planlarda pek yoktu. belki bundan rahat rahat böyle kararlar vermişlerdir.
birinci dünya savaşı sırasında ise hiç yoktan abd'nin savaşa dahil olmasına sebep olmuş ve kendi sonunu hazırlamıştır. sakin sakin avrupa'yı izleyen ve her iki tarafa da silah satan abd'ye zorla sataşmış ve abd askerleri cephelere sıkışmış olan savaşı sona erdirmişlerdir.
sınırlı gözlemimle çok klişe bir saptama yapacağım ama yapmazsam çatlayacağım: ben bu ülkedeki kadar çökmüş bir aile yapısı görmedim. kafalarında anne, baba, kardeş özellikle karı-kocaya dair "değer" denilen şey kalmamış. isveç, danimarka hakkında benzerlerini dinlemiştim ama sanırım meselenin merkez üssü burası.
ülke had safhada kalkınmış, sosyal devlet çok iyi, devlet tıkır tıkır işliyor ona lafım yok. evlerin (aynı evde yaşıyorlarsa) içindeki herşey kopuk kopuk.
kaynak:götüm yazmanın keyfi de başkaymış bu arada.
20. yüzyıla kadar loncaların üretim hayatında aktif olarak bulunduğu topraklar.
hatta gitar popüler bir enstrüman haline geldiğinde; gitarın keman üreticileri tarafından mı, yoksa tamamen gitar üreticileri tarafından mı üretileceği konusunda büyük bir tartışma çıkmış.
sanırım bu sebepten ötürü almanya'da gitar çok popüler bir enstrüman olamamış.
bir de bu kavgaya "eeh, s----m kavganızı" deyip abd'ye göçen birisi var:
bilinenin aksine tarihte çalışkan olarak geçmeyen insanlara sahip ülke. almanlar biracı şarhoş diye anılırdı hitlerden önceki edebiyatta. hitler almanları disiplinize etmiştir. alman çalışkandır alman mütevazidir diye pankartlarla bir nesli şekillendirmiştir. zira ucuz iş gücü ve beklentisi olmayan insan modeli lazımdı. bence bu taktiği de bizzat atatürkten çalmıştır. ve evet türkler de çalışkan degildir. bunlar hep yeni bir ülke inşa etmenin formulleridir. zira türklerde önceki romanlarda çalışkan degil, memur zihniyetli rüşvetçi zengin tiplerdir. anadolu insanı ise kendini türk diye tanımlamazdı. türk olmak cumhuriyetle birlikte bir övünç kaynağı olmuştur.
buraya göç eden herkese o veya bu şekilde "bir başınalık"ı tattıran ülke. bu durumdan hoşnut olursunuz veya olmazsınız, belki bürokraside belki sosyal ilişkilerde hissettirir kendini, ya öyle devam eder ya değişir... ama bir başına olduğunuzu mutlaka iliklerinize kadar en az bir kez hissettirir.