şimdi konu zaten çok saçma bir yere geldi.
daha önce de (bkz: homeless) başlığında şu girdide paylaştığım gibi homeless/#284409 bu insanlar ev bark sahibi, hayatlarını belli bir düzende yaşayan insanlarımız. yani çadır, felaket dönemlerinde ilk etapta, ilk birkaç gün kullanılması için aciliyeti olan bir şeydir.
olayın 24. gününde bu insanların büyük bir çoğunluğunun artık konteyner gibi daha korunaklı ikinci adıma geçmesi gerekiyordu. çadırın -ne kadar teknik, ya da gelişmiş olsa da- sonsuza kadar kalınabilecek bir yer muamelesi görmesi beni sinir ediyor artık.
konteyner adımından sonraki kısmı planlamaya geçmiş olmalıydık çoktan.
azar yedik, ayar yedik, küfür yedik, helallik istendik... tüm duyguları yaşadık, yaşadık da aynı yerde sayıyoruz.
bu insanlar ne yapacak?
çocuklar ne yapacak? okullar ne aşamada? nasıl planlandı? kalacakları yerler, bölgelerdeki esnafların durumu, bankaların durumu, kimlik bilgilerine ulaşım, toprak sahiplerine, ev sahiplerinin tapu gibi kağıt kürek işleri, hakları (bir ev almış içinde oturuyor, bir de başına yıkılmış, muhtemelen sahip olduğu tek taşınmaz) bölgelerdeki hastaneler, işleyişleri, destek doktor gruplarının düzenli ziyaret planlamaları, genel sağlık taramaları, teknolojiye erişimleri.... binlerce şey.
kim planlayacak bunları? kim planlıyor, adımlar neler, vatandaş olarak ben de bilgi sahibi olmak istiyorum.
çadırda takıldık kaldık ya.
bir adım yol alamıyoruz. bir adım.
diğer şehirler normal yaşamlarına geçiyor, geçecek, ne olacak elbette, ben de geçiyorum, hayat devam ediyor, mecbursun.
bu detayları birilerinin düşündüğünden planladığından emin olmak istiyorum, olamıyorum, ruhum sıkılıyor.