utanılacak bir hale düştükten sonra, aslında kimsenin yüzüne bakamaması gereken kişinin, yüzünü yerden toplayıp da o hal hiç yaşanmamış gibi yapması.
insanların unutulma hakkı vardır, her insan hata yapar, hatalar affedilebilir, unutulabilir. tehlikeli olan yüzsüzlüktür. bir kere bilinçli bir kötülükte bulunduktan sonra sanki sütten çıkmış ak kaşıkmış gibi davranan kişi, hatayla kötülük yapan kişiden daha tehlikelidir. hatayla kötülük yapan kişi için de bu terim kullanılabilir ancak, yaptığı hata için af dilemeden, özür belirtmeden, doğrudan o hata hiç yaşanmamış gibi, ne olacaksa olsun tavrıyla harala gürele eylemlerine, söylemlerine devam eden kişinin tavrıdır, tanımıdır.
utanmak, pişmanlık, tövbe, af, hepsinin içinin boşaldığı dönemlerdeyiz. kimse haksız değil, kimse hatasını kabul etmiyor, herkes yüzsüzlük ile ortalarda salınmaya devam ediyor. her olayda, her detayda karşılaşmaktan yorulduğum nitelik bu benim. kendini yüzsüz hale getireni görmezden gelmek en güzelidir, gerekirse topluca, yüzünden kendisi vazgeçmiş çünkü o, ona bir yüz yakıştırmaya gerek yok.
kapitalist düzende "başarılı" olmak için gereken en temel özellik. başarılı olmak herkese göre değişir elbette. insan kendine göre de başarılı olabilir. neyle kıstas ettiğinle alakalı bir durum. ancak kapitalist düzende bir yerlere gelmek istiyor "büyük adam" olmak istiyorsanız aha işte temel davranışınız yüzsüzlük olmalı. maalesef ki sistemin ahlaki özellikleri sıradan insanlara da sirayet etmiş durumda. insanlar birbirlerinin yüzüne gülüp arkalarından iş çevirmekte beis görmemekte. hatta öyle içlerine işlemiş ki bu durum sanki normal olan buymuş gibi davranıyorlar. kabul gören bu olduğu için ahlaki değerlerden uzak yaşamakta yada yaşamaya çalışıyor diyelim çünkü yaşadıkları yaşam yaşam değil. her an yalan, dolan, üç kağıtçılık, yüzsüzlük..