yetiştiği ortama, aile yapısına, seçimlerine göre değişse de genel olarak şu şekilde seyreden olaydır;
çocukluk dönemi,
rahat yetiştirilip, çoğu zaman kafanıza göre davranabiliyorsunuz. size o zamandan roller biçiliyor, tutacağınız takım belirleniyor, hobilerinize karar veriliyor. henüz okulda öğreniyorsunuz, kadın dahil birçok şey için kavga etmeniz gerektiğini. sokak kız çocuğundan daha fazla etkiliyor sizi, daha acımasız. çoğu kez sokakta yaşadığınız saçma olaylar, sizin suçunuzmuş gibi bir de aileden yenen fırçayla can sıkıyor.
hep maskulen şeylere itiliyor, geleceğin mühendisi gibi eğitim alıyorsunuz ailede. koruyan, kollayan olmanız gerektiği aşılanıyor. duygusal bir çocuk olursanız, çevrede ezilir, ailede idare edilirsiniz.
ergenlik,
çoğunluğu kadın arzulamakla, kadın elde etmek için yeni yollar keşfetmekle geçiyor. çevrede toplumun ne kadar kötü alışkanlık dediği şey varsa, merak salıyorsunuz. lise tuvaletinde sigara, okuldan kaçıp sahilde bira içmeceler falan. içinizdeki o dönemin isyanı şuan olsa, muhtemelen ülkede devrim falan yaparsınız.
kavgalar, dövüşler devam ediyor. fakat bu kez aile tamamen yabancılaşıyor. ayak uyduramadığınız, uyum sağlayamadığınız bir topluluk haline geliyor. fakat yine de orada yaşamak zorundasınız. okul, çevre, kadınlar hepsi başarısızlıklarla doluyor, sıkılıyorsunuz. sürekli bir arayış içerisinde, başınızda ne yapmanız gerektiğini söyleyen insanların dediklerine göre hareket ediyorsunuz.
üniversite yılları;
biraz daha olgunlaştığınızı düşündüğünüz, fakat aslında sadece daha olgun göründüğünüz dönem. içinizdeki çocuk hala yaşıyor, sadece aklınıza gelenleri yapmak için daha çok imkanınız oluyor. aileden uzaklaşıyor, birey olarak yaşamanın farkına varıyorsunuz.
ve bu dönem otisabi olma arzusu başlıyor. oluyorsunuz da. biraz yakışıklı bir adamsan, yıllarca deneme yanılma yöntemiyle öğrendiğin hatun düşürme yolları burada sökmeye başlıyor. kendi evine sahip olma özgürlüğü de eklenince, çatır çutur takılıyorsunuz. bir yandan ucu kaçan sorumluluklar can sıkıyor, farkındasınız da hepsinin.
olgunlaşma,
sığır gibi takılıp harcanan yıllardan sonra, ne yapıyorum lan ben sorgusu başlıyor. aşık oluyor, genelde kendi yediğiniz boklar yüzünden kaybediyor, acı çekiyorsunuz. ve kadın, erkeği olgunlaştırıyor. bundan sonra hayat daha farklı hale geliyor. biraz daha sakinliyor, sorumluluklara yöneliyor, bir şeyleri fark etmeye başlıyorsunuz.
dağılma,
aşkı kaybedip, yüzeysel ilişkilerden zevk almamaya başladığınızda geriye sadece sorumluluklar kalıyor. yalnızlıkla tanışıyor, sıkıntıya düşüyorsunuz. her şeyi son 5 yılda tüketmiş, pek haz almamaya başlıyorsunuz hiçbir şeyden. alkolle yeniden tanışıyorsunuz, bu kez biraz daha samimi bir şekilde.
sürekli sarhoş geziyor, düzeni kaybediyor, depresif tavırlarınızla olgunluğunuzu ön plana çıkarıp yürüyorsunuz kadınlara yalnızlıktan kaçarcasına. bu kez yemiyor tabii. e ama önceden nasıl oluyordu? anlayamıyorsunuz. ama her şey ters gitmeye başlıyor. sabaha karşı sarhoş eve giriyor, uyandığınızda kendinizi hayata motive etmeye çalışıyorsunuz.
fark etme,
artık kendinize gelmeniz gerektiği kafanıza dank ediyor. yaş 27 kadar olmuş, bir sike sap olamamışsınız. böyle gitmez diyerek, bir şeylere tutunuyorsunuz ucundan. zaten bu uzun süreçte, okul falan kendiliğinden hallolmuş, işe güce yaklaşmışsınız.
kovalıyor, iş güç sahibi oluyorsunuz. artık kadın konusunda pek de uğraşmıyor, daha elzem şeyler olduğunu düşünüyorsunuz. kadın bir gün kendiliğinden var olacak bir şey haline geliyor. sevmediğiniz kadına dokunamıyorsunuz da zaten, yanınızda uyuması falan da rahatsız ediyor. gerek de yok zaten.
bütün bu süreç boyunca aileden neredeyse sıyrılmış, bir yabancı olmuşsunuz. onu fark ediyorsunuz. sadece bayramlarda gittiğiniz, iki günde bir telefonda annenize iyiyim diyerek moral verdiğiniz günler yaşıyorsunuz. bu noktada da, hayatın kendi hayatınız haline geldiği ortaya çıkıyor tamamen.
yürüyorsunuz, devam ediyorsunuz. bundan sonra olacaklar muhtemelen plan dahilinde ya da olması beklenen şeyler oluyor. eh, tabi hayat, şaşırtabilir de.
