yokluktan çocukluğumuzda oynadığımız saçmasapan, uydurma oyunlardan biriydi bom. sokağa çıkılıp koşulup oynanamayan, evde oturulan kapalı havaların oyunlarındandı. beş altı kişi lazım oynamak için. çok da basit. sayı sayıyorsun. birden başlıyorsun, yanındaki oyuncu iki, diyor, ondan sonraki üç, sesli sayı saymaca altı üstü. ama işte bir numarası var. beş ve beşin katları, sıra bu sayıya geldiğinde oyuncu sayıyı söylemeyecek, bom diyecek. süratli oynandığında çok hata yapılan, güldüren bir oyundu.