''içkiyi bıraktım ve senin en sevdiğin meyveyi yiyorum''
Yeni kuşak Güney Amerika edebiyatının en parlak yazarlarından biridir Alejandro Zambra, ve türkiye'de ortalama bir kulzos sözlük yazarının sıkıcı gecesini veya üçüncü sınıf bir basketbol turnuvasını takip etmek için Ankara’da geçirilen bir hafta sonunu parlatabilir. Ama son dönemde en çok onun kitaplarında rastlıyorum, gerçekten güzel sigara içen anlatıcılara. Parlamaya namzet birçok ergenin, hemen oracıkta, ergenlikten yetişkinliğin sönük yıldızına sıçramadan önce terk ettiği melankoliye (bir yaşama biçimi olarak değil, ama bir şey olarak) itibarını geri vermek de Zambra kitaplarının (insana) yapabildiği bir başka şey.