the division bell albümünün final şarkısı. sondan bir önceki olmasına rağmen final. lakin high hopes'u albümün değil, gurubun kapanış şarkısı, albümünün sonuna eklenmiş bir özel gösterim gibi dinlerim hep.
ilkgençliğimde gecenin bir yarısı sarıyer'de denize karşı dinlediğimden beri aklımdan çıkmadı, her eblek ergen gibi "beni anlatıyor" diye dolandım durdum senelerce. her göt oluşumda kafamda çaldı, hababam sınıfı müziğinin yavaş hali gibi arkaplana girdi. ya mal mı Dave Gilmour karısıyla oturup bana şarkı yazsın. işi ileriye götürüp fan fiction tarzında kısa öyküsünü de yazmıştım. geçen aradım bulamadım.
günlerimi kasvet ile geçiriyordum
Nefret kazanlarına düşmüştüm
Mazlum ve felçli hissediyodum
herşeyin bekleyeceğini düşünerek
sen zamanını düşmanlarınla heba ederken
bir garez hastalığıyla sarılmış
At gözlüklerinde gerçeklik solup gider
geceye karışan gölgeler gibi
kendini temkine kurban etmek
hiçbir işe yaramaz
lakin sayılarda güven yoktur
doğru kişi kapıdan çıkp gittiğinde
Bayanlar baylar
Kazanan
nakavt ile...
günlerinin karanlıktan kamaştığını görebiliyor musun?
yerleri yumrukladığın doğru mu?
bir izolasyon dünyasında sıkışmış
kapını otlar bürürken
Ben de kapımı düşmanlarıma açtım
sordum: beyaz bir sayfa açabilir miyiz?
ama onlar gidip kendimi sikmemi rica ettiler
anlarsın ki: kazanamazsın