Ben yeni doğmuş bebekler gibi savunmasız
Oysa sen kalbi kırık, yorgun, korkak, çaresiz
Farzet ki ben hazırım her şeye hayata dair insana dair
Oysa sen öfken kime neye unutulmuş çoktan
Uyan yattığın derin uykudan
Kaç kurtul korkularından hemen
Çok geçmeden
Çık dışarıya yağmurlar yağsın
Kalbindeki kuraklığın üstüne
Fırtınalar kopsa yürek kaldırmasa
Tutunacak bir dal olmasa
Ellerinden kayıp gidiyor gibi görünür hayat
Sana aşkla bakan biri yoksa
Gözlerinden anlaşılır kaybedenler
Çağırsan da dönmez ki gidenler
Kalplerinde boynu bükük kardelenler
Bir kez sarılsam ne olur diye diye