1987 yılında İsveç'te kurulmuş İsveç ve finlandiya halk müziklerini çok farklı bir soundla şarkılarına katan rock grubudur.
birçok şarkısında sarı yeşil tepelerin sisler altında kaybolduğu bir kalenin etrafında yaşıyormuş gibi bir hisse kapılabilirsiniz.
her an at kişneme sesleri arasında kılıç şıngırtıları duyacakmışsınız gibi gelir.
bana gelince:
şimdi efenim benim bu grupla yolumun kesişmesi biraz farklı bir şekilde gerçekleşti.
şöyle ki;
ergenliğimin ilk zamanları kendimce az gotik, az rock, az punk bir karakterim. elbette asiyim.
ama tüm bu asilik vs gerçek hayatta perdeleniyor, çünkü son derece normal orta halli bir ailenin çocuğuyum, akşamları taze fasülye, pilav falan yiyorum. her neyse,
bir de annemin yakın bir arkadaşı var, bu kadıncağızın eşi gazeteci ve 12 eylül sonrası yaşantısını alkolik olarak geçiriyor.
bu bölüm derin, bunu sonra yazarım, şimdi geçelim.
bir gün annem bu arkadaşına gidecek, beni de zorla götürüyor, gidiyoruz.
kahveler içiliyor falan, ben öfleyerek pöfleyerek oturuyorum.
o esnada bu durumu fark eden sevgili "x" amca (bilindik bir isim, özür dileyerek gizli tutuyorum) bana diyor ki,
"bak "y" teyzenin isveç'ten yeğeni geldi, onların da bir kayıtları mı varmış neymiş stüdyoya gidecekler, isveç'te müzik yapıyorlar, genç güzel insanlar, seni de götüreyim oraya.
nasıl müzik diyorum, neticede def leppard, alice cooper ne bileyim deep purple falan dinliyorum, ıvır zıvır müzik dinleyemem.
(ergenlik nasıl bir dönem?)
folk müzik diyor, içimden iğreniyorum bu ne lan folk molk..
neyse teyzelerle kahve içmekten iyi, çıkıp gidiyoruz.
isveç'te kayıtları yapmışlar aslında ama bazı şarkılara yeni sesler ekleniyor falan.
hoş geldin beş gittin, tanışıp birbirimizi seviyoruz.
diyor ki kızımız, bak la campanella, arka ses lazım bu şarkıda, yapar mısın?
ama benim sesim gerçekten çok çirkindir, bunu da söylüyorum.
önemli değil bize sound lazım. şöyle şöyle yap yeter.
sonuçta şu şarkıda azıcık var oluyorum,
www.youtube.com/... onlara hayran oluyorum, o folklarını yerim hepsinin. tüm folkların hastası oluyorum, ufkumu genişletiyorlar, edebiyatta, sanatta ve müzikte burun bükmemeyi öğretiyorlar bana, cehaletimi fark ettiriyorlar, ben karadeniz türküleri dinletiyorum onlara, hayran kalıyorlar.
genel olarak tüm albümleri muhteşemdir.
ama elbette benim gönlümün sultanı bu albümdür;