İsmi yanlışsa pek sevgili modlarımız değiştirir. Beni her dinlediğimde kalbimin en derin yerinden vuran eser. Klasik müzik çok dinlemem. Gitar ve piyanoda acayip duygusal akorlar bulduğum parça çok azdır. Ama bu parçada (ya da eser mi desem) bir şey var abi. Daha girişinde beni öldürüyor. Dinlemekten korkarım ben claire de lune'u. Çünkü canımı yakar. Az ağlamadım bu parçada. Ağlamasam bile beni o gün depresif yapar. Neyse dinlemekten korkmayanlar için şöyle alayım: youtu.be/...
her dolunay çıktığında ritüel olarak açıp, eşliğinde dolunayı seyrettiğim harikulade beste.
bu versiyonunda arkadan giren yaylı çalgı şarkıyı daha da güzelleştirir, derinlik katar.