doom metal dedim ama progresif etkileri de görmek mümkün lake of tears'ın şarkılarında. genellikle ritmik, sözlerin gücünü damarlarınızda hissedebileceğiniz, yer yer gayet hoş şarkılar üreten bir grup. 2000'lerin başında oldukça ünlü olmuşlardı. iskandinav metal gruplarının popülerleşme adımı olan "uzak doğu'da albüm satışında başarılı olma" görevini de bu yıllarda yerine getirdiler.
moons and mushrooms bana göre en iyi albümleridir. children of the grey, waiting counting, like a leaf gibi şarkılar halen daha dinlediklerim. ama bir island earth vardı ki bu albümde; sanırım lake of tears'ın bir daha aynı seviyelere çıkamayacağı kadar yukarıda duruyor halâ. grubun müzikal karakterini tek şarkıyla özetlemek istemiyorum. daha iyisini yaparlar ve beni de yanıltırlar umarım.
"ritmik, hızlı doom metal mi olur lan?" diyenlerin dinlemesini öneririm. evet, olur. dinleyin, dinletin.
