1969 hürth, almanya doğumlu motor sporları sporcusu. özellikle formula 1'de fırtına gibi esmiş, 1994-2004 arasındaki 11 sezonda 7 kez şampiyon olmuş, kendisini gençliğinden beri zorlayan en iyi formula 1 pilotu olarak arkadaşı mika hakkinen'i görmüştür. müthiş hırslı bir pilottu. ölmüş gibi davranmak istemiyorum kendisine ama ne yazık ki yaşıyor da sayılmaz.
hakkinen gibi kartingteki müthiş performansıyla önce f3'e, oradan da mercedes'le "dünya spor otomobiller şampiyonası"'nda yarışmış. jordan'la (team 7up jordan) formula 1'e adım atan schumacher, 1996'da ferrari'ye (scuderia ferrari marlboro) geçmeden önce benetton'la (önceki adıyla mild seven benetton ford, sonraki mild seven benetton renault) 2 şampiyonluk kazanmış. '96'dan sonra ise fırtına gibi esen performansı tsunamiye dönüşüp takım arkadaşlarını bile bitirmiştir. 1997'de dönemin yakışıklı, yetenekli pilotlarından jacques villeneuve'e ispanya yarışında kasıtlı olarak çarpmasından sonra sezondan diskalifiye edilmiştir. bu kaza schumacher'in hırsını gösteren en büyük delildir.
bu dönemde kendisiyle boy ölçüşebilen tek pilot olan hakkinen'in 1998 ve 1999 şampiyonluklarını 2. ve 5. sıradan izleyebilmiştir. ardından ise, 2005'e kadar üst üste 5 şampiyonluk kazanmıştır. bu bir rekordur formula 1 tarihinde. ayrıca ferrari'nin takım olarak toplamda kazandığı 16 şampiyonluğun 7'sinde doğrudan etkisi vardır.
2006'daki 2.'liğinden sonra sıkıldığını, hayatında başka heyecanlar aradığını söyleyerek formula 1'den emekli olduğunu belirtmiştir. fazla dayanamamış, 2010'da 3 sezonluğuna mercedes'le (mercedes AMG petronas f1 team) yarışmış, sezonları 9.'luktan daha iyi dereceyle bitirememiştir. 2012'den sonra "bir daha formula 1'e geri dönmemek üzere" 2. kere emekli olduğunu açıklamıştır.
2013 yılının sonlarında oğlu mick ile alpler'de kayak yaparken düşmüş, kafasını kayalara çarpmış, kafatasında ve beyninde ciddi hasar meydana gelmiştir. doktorların "kask takmıyor olsaydı, beyninden geri kalanları toplayamazdık bile" dediği kazanın ardından uzun bir süre (yaklaşık 1 buçuk yıl) komada kalmış, 2015'ten bu yana da evde tedavi görmektedir. avukatları basında çıkan "şumi felç oldu", "şumi konuşamıyor", "şumi ölümü bekliyor" haberlerine ateş püskürmüş, bu yönde haber yapan alman gazetelere dava üstüne dava açmıştır.
kendisinin şu anki durumunu yakınları dışında doğru düzgün bilen kimse yok. 1 buçuk yıl komada kalmış bir insanın kolay kolay normale dönmesi beklenmiyor tabii. ben ölmüş gözüyle bakıyorum. durumunun basından bu kadar saklanması içimi ferahlatmıyor benim. geçen senenin sonlarına doğru doktorları "bebek adımları atmaya başladı" diye açıklama yaptılar ama ben bunun da gerçeği yansıttığını düşünmüyorum.
zamanında formula 1'i domine etmiş, şampiyonluk üstüne şampiyonluk kazanmış, kendisiyle aynı dönemlerde yarışan kardeşi ralf schumacher'in "ailemizde o bir tanrı gibidir. kıskanmak yerine ona tapmayı tercih ediyorum ben" dediği, hırsıyla zekasını birleştirdiğinde pistlerde geçemeyeceği kimsenin olmadığı pilottu. benim için ölüden farksız olduğu için şunları yazmakta sakınca görmüyorum:
hakkinen ile olan kapışmalarınızda seni hep itici görmüş, ruhumu hakkinen'e satmıştım. ama bunu seni sevmediğim için değil, senden korktuğum için yapmış olduğumdan eminim artık. odin seni valhalla'sına kıpkırmızı ferrari'nle birlikte alsın şumi. şampiyondun, hep şampiyon olarak hatırlanacaksın.
Bizim millete mi özgüdür bilmiyorum ama, çocukluğumda istemsizce "kötülerin kaybettiği, iyilerin kazandığı" çizgi filmlerde sürekli iyilerin kazanmasına öfkelenip, kötülerin kaybetmesine içerlemiştim. sanırım iyi, kötü, doğru, yanlıştan çok yufka yürek sahibi olmanın getirdiği bir "ezilenin", mağdurun yanında olma durumundan kaynaklanıyor bu çocuk aklı için. ben bu sendromu büyüdükçe atlattım ama belliki türk toplumunun bu iyi-kötü ayrımını yapmadan mağdur! gördüğünün yanında olma durumu değişmedi.
şimdi diyeceksinizki bütün bunları neden anlatıyorsun, konunun schumi ile ne alakası var?
alakası şu:
schumi, popülerliği sayesinde benim f1 izlememe vesile olmuş pilottu. senna'yı izleme imkanım olmadı, mansell'İ bıyıklarından dolayı, Villeneuve'u efsanevi tek sezonu nedeniyle, hakkinen'i karizması nedeniyle sevdim ama, schumi'yi yıllarca sevemedim. çünkü adam o kızdığım çizgi filmlerdeki kahramanlara benziyordu; hep kazanıyordu, kimsenin kazanmasına izin vermiyordu. sevmesem de hep saygı duydum schumi'ye, çünkü winner'dı, çünkü kazanma hırsı çok az insanın sahip olduğu bir özellikti. çok sevdiğim bir laf vardır ve arada kullanırım. bunu schumi'ye de uyarlayarak şöyle tekrar edebilirim: "tanrı f1'i schumi yarışsın diye yaratmış. diğerlerini de F1'de yarışsın diye..."
açıkçası dünya üzerinde yaptığı spora popülerlik kazandırma açısından bu kadar etki edebilmiş tek sporcu michael jordan'dır benim gözümde. basketbol için jordan ne ise, f1 içinde schumi o. schumi büyüdükçe, f1 de büyüdü ve dediğim gibi bu ölçüde etki yapmayı başarabilmiş yegane adam jordan'dır benim tanık olduklarım içerisinde. ne mutlu ki ikisinde izleme imkanım oldu biraz biraz. ne zamanki jordan bıraktı nba'den, schumi bıraktı f1'den koptum.
bir paragrafta tabi rakipleri için ayırmak lazım bu efsanelerin. neticede iyi rakip her zaman farklı bir motivasyon kaynağı olur iyi sporcular için eminimki. ronaldo için messi gibi, barkley için jordan gibi vs. eh schumi için hep hakkinen denir ki, neredeyse schumi olmasa tüm aktif sezonlarını domine edebilecek yetenekteki buz adam olmasa belkide schumi asla bu kadar büyük bir "star" olamayacaktı f1 için.