Stilli bir durma faaliyetidir. Biraz şöyle durayım, şimdi kıvrılıp bükülüp az da böyle durayım, gibi.
Felsefesini bilmem, ruhani yolculuklardan anlamam. Benim ruhum düz adam samidir. Öyle arınma, bütünleşme, ayrışma vs ihtiyaçları yok. Veriyorum yemeğini seksini, it gibi mutlu yaşıyor.
Neyse şimdi yogiler bana kızacak; ama valla sıkıntıdan öldürür bu.
Hayatı spor olan, aşırı hoplamalı zıplamalı kardiyolu işleri seven bir bacınız olarak son dönem bir kas yapma, bir göt şişirme sevdasına düştüm, zaten pek esnek sayılmazdım, olan becerimi de kas yapma yolculuğumda kaybettim. bana mutabakat halinde herkes "yoga esnetiyor" diye önerip duruyor; ama umarım haklılardır. gerçekten hayatımda bu kadar sıkıcı bir şeyle uğraştığımı hatırlamıyorum. değse bari.
ruhu dinginleştirir, ruhu dinlendirir, ruhla bedeni bütünleştirir diyip duruyorlar; ama benim ruhuma hafakan bastırıyor anca. zaten benim iki tane ruh halim var hepi topu. ya mutluyum ya öfkeli. default ruh halim mutlu, arada birileri gıcık edip öfkeli hale getiriyorlar, etkisi geçince yine mutlu oluyorum. yoga benim mutlu ruh halimi bozuyor. esneme hevesimden tahammül ediyorum. bunu yapınca nasıl mutlu olunuyor, vallahi anlamadım. normalde mi çok mutsuz bu insanlar?
zaten ben genel olarak bu yavaşlık, sakinlik öneren felsefeleri de anlayamıyorum. yok yemek yerken başka işle uğraşmayacakmışız da yemeğin tadına varacakmışız, yok yürürken bilmem neyi hissedecekmişiz, yok göğe bak üç nefes al, yok domal beş nefes ver. matın üstünde çürüdüm yavaşlıktan. 21. yüzyıl insanıyım ben, aynı anda üç iş yapmadığımda zaman boşa geçiyormuş gibi geliyor. kedi bile yadırgadı yoga yapan halimi. ürkek ürkek yanaşıp yavaşça pati atıyor kafama. öldüysem yiyecek galiba piç, canlı mıyım onu kontrol ediyor.
şunca sıkıntıya esneyemezsem bana yoga önerenlerden tek tek soracağım hesabını. gevşemem gereken faaliyette dert sahibi oldum.
mutlu olmak için boks iyidir boks. valla bak. esas eğlence orada.
hareket etmek ve esnemek kesinlikle güzel şeyler ama son dönemde her yerde sürrrekli bir "yoga yapıyorum, yoga şöyledir ruhani yolculuk" vs gibi süslü laflarla gözümüze sokulan aktivite, günümüz tüketim dünyasında yine tüketim kültürünün araçları kullanılarak "yoga" güzellemesi yapılması bana ilginç geliyor
garip şekillerde durma faaliyetidir. felsefesini anlamıyorum, oralara yorumum yok. yoga gibi şeylerin felsefeleri benden sekip aynen geri dönüyorlar, işlemiyor bana bunlar, artık anlamaya çabalamıyorum bile. namaste.
neyse tanım kısmını atlattığıma göre asıl yazmak istediğim şeye geçebilirim. yogaya gönül vermiş arkadaşlarım ısrarla kendime uygun yoga akışını mı tarzını mı türünü mü, ne anlattıklarını da pek dinlemiyorum açıkçası, neyse işte o yogayı bulamadığım için yogayı sevmediğimi iddia ediyorlardı, haklılarmış, geçtiğimiz günlerde ortaya çıktı. sağ olsun sevgili supportgirl, bira yogası diye bir şey yolladı bana, -sviit cisıs!- aradığım yoga şeysi buymuş. bak yemin ediyorum açtım hani var ya o baygın bakışlı balık etli yogi, neydi adı, hah çetin çetintaş, onun videolarından birini, yanına da bomonti filtresizi, bir güzel kafa yaptı anlatamam. nihayet yoga yaparak mutlu oldum. becerdim yoga yaparak mutlu olmayı. o heyecanla kafam iyi yazıyorum yav süper bişey. gerçi yoga yapacağım derken göbek de yapacak gibiyim ama, kafası şahane, kafası on numara.
bunu bir grup faaliyetine çevirmeliyim. gerçi benim bunu kabul edeceğini düşündüğüm arkadaş görünümlü hayvanlarım, "tamam yaparız" deyip sonra mata yan yatar içerler birayı, bana fındık fıstık taşıtırlar bir de, kendilerine yoga yaptırabileceğime zerre inanmıyorum. of keşke istanbul'da ankara'da falan olsaydım, zirvesini düzenlerdim bunun.