doktorumun, kuvvetli bir ağrı kesici olduğunu vurgulayarak, kullanmamı özellikle istediği, bant şeklinde vücuda yapıştırılarak kullanılan, deri yoluyla emilen bir ilaç. bu ilaç ile maceramız, doktorumun bir yandan reçeteyi yazarken, diğer yandan da ağzından dökülen, "bu ilaç kırmızı reçeteli bir ilaç olduğundan bir saatten önce eczaneden almanız mümkün değil, imza işlemlerinin tamamlanması ve sisteme işlenmesi biraz zaman alabilir, o yüzden ilacı almak için eczaneye bir iki saat sonra gidersiniz" kelimeleri karşısında şaşkınlık (hayatında ilaç kullanmamaya özellikle çok dikkat eden ve neredeyse aspirin dışında ilaç kullanmamış birinin şaşırmasından daha doğal ne olabilir) ve şüpheyle başladı.
kırmızı reçetenin ne anlama geldiğini zaten bilmiyordum, bu ilaç sayesinde öğrenmiş bulunuyorum. meğer kırmızı reçete narkotik ve kontrol altında tutulan ilaçların yazıldığı bir reçeteymiş.
ilacı alıp eve geldiğimde şaşkınlığım bir kat daha arttı, doktorumun, bant şeklinde, sorunlu bölgeye yakın kılsız bir noktaya yapıştırarak kullanacaksınız ve üç gün çıkarmayacaksınız, zaten yapışkanı kuvvetli sökülmez ve sudan etkilenmez uyarısını ancak o zaman kavrayabildim.
bu ilaç karşısında durumum tam anlamıyla, ambalajından çıkarıp vücuduma yapıştırdıktan 5-6 saat sonra etkilerini hissetmeye başlayıncaya kadar "görünce karamürsel sepetimi sandın" kıvamındaydı. saat olmuş gecenin onikisi üzerime yapışan garip hali durumu tarif etmek imkansız gibi, dişlerimi fırçalarken aynada kendimle karşılaştım, yüzümdeki şapşal gülümseyi görünce iyice şaşırdım, bu arada hemen ardından gelen bulantı hislerini zor engelledim. yatmaya çalışıyorum olmuyor, bilgisayar başına oturuyorum nette gezineyim diyorum olmuyor, bir şeyler okuyayım diyorum anlamıyorum ki okuduğumu. bir saat böyle geçti artık yaşadıklarımın ilaçtan kaynaklandığına emin oldum ve yapıştırdığım bantı hemen söktüm. hissettiğim etkiler hemen yok olmadı ama sanırım psikolojik olarak etkilerin ilaç kaynaklı olduğuna kendimce emin olduğum için azaldığını hissettim. ertesi gün hemen doktorumla görşmemizde dozajın benim için fazla geldiğine ve yeni bir ayarlama yapılması gerektiğine karar verdi. şimdi ilacı düşük dozda hala kullanıyorum ve bir anlamda şu andaki durumum itibariyle kurtarıcım gibi oldu ilaç. kullanmaya başladığımdan beri çok daha rahat ve acısız hissediyorum. ilacın böylesine kuvvetli olduğunu düşük dozda kullanırken bile hissettiğim için, bu gün doktorumla yeniden görüştüm ve bırakma aşamasında bir zorluk yaşayıp yaşamayacağımı sordum. sonuçta narkotik olması beni kıllandırdı bir kere. doktorum, "sorun olmayacağını, önemli olanın şu sıralarda yaşanan süreçte benim için önemli bir rahatlatıcı olacağını ve gerekli olduğunu, bu anlamda muadili hiç bir ilacın bu ilacın sağladığı faydayı sağlayamayacağını" söyleyince biraz olsun rahatladım.
şimdilik ilişkimizi düzeyli bir şekilde devam ettiriyoruz. bakalım iş ayrılma noktasına gelince çirkeflik yapacak mı merak ediyorum. şimdiden kararımı verdim o çirkeflik yaparsa ben de yapıcam. :)