2001 model norveçli progresif metal grubu. klavye çalarken müziği her yöne çekebilen einar solberg ve klavyeye eşlik eden ritimleriyle gitarda ve sesiyle geri vokalde tor oddmund suhrke'nin sırtında giden, oldukça iyi işler yapan grup da yazabilirdim. çok başarılılar ama ünlenemediler pek.
2004'teki silent waters demoları müthiş ses getirmişti. sonra uzun süre sessizliğe gömüldüler. emperor'un her şeyi ihsahn (Vegard Sverre Tveitan)'la olan sıkı bağları grubu kısa süreliğine de olsa popüler yaptı. böyle yazmamda bir sıkıntı yok çünkü solberg ve suhrke halâ ihsahn'ın solo projelerinde yer alıyorlar. 2 klavyeli birkaç şarkılarını dinledim bu 3'lünün. çağın gerisindeymişsiniz hissi veriyorlar. neyse, ben leprous'a döneyim.
malina albümlerini dinledim. farklı bir albüm olmuş. albüme ihsahn'ın prodüktör olarak destek verdiğini de ekleyeyim. klavyenin, davulun ve vokalin birbirleriyle olan uyumsuzluklarındaki uyum kulaklarınızı kanatmazsa, büyük ihtimalle çok seversiniz leprous'u. emperor'la da aranız iyise, zaten şimdiden bir sıcaklık duymaya başlamışsınızdır gruba karşı. stuck ve aksaklık şaheseri captive'i şiddetle öneririm. radyo yayınları başladığında sık sık çalmayı planlıyorum kendilerini. umarım beğenirsiniz dinlerken.
Vokalleri zaten çok iyidir fakat hele bir de baard kolstad adlı gencecik ve çok yetenekli bir davulcuları vardır ki kendisi yeni nesil davulcular arasından hemen ayrılır. Grup benim prog metalin geleceğine dair ümitlerimi yükseltiyor, herkesin diline sakız olan "metal bitti mi"nin cevabı güncel prog metal gruplarında, bu heves, deneysellik ve özgünlük var oldukça bu müzik türü her daim mevcut kalır.