Erkan oğur yorumunda yarım saat falan önce ağladığım eser.
Erkan oğur'un o tiz sesi, bağlamayla beraber yaktı beni.
Duygusuz bir adam gibi gözüküyor olabilirim ama demek ki içime atıyormuşum bazı şeyleri.
Ağladığım savaşta ölen canlar mıydı, mustafa kemal paşa mıydı, kendi dertlerim miydi inanın ben de bilmiyorum.
Edit: mustafa kemal ve askerler ne alaka diyecek olanlara hani selanik türküsü ya ondan şey ettim. Bir de metasözlükte ben türkü sevmiyorum diyince bana olgunlaşınca anlayacaksın türküleri diyen corpsebride'a selam olsun. Anladım, hem de ne anlamak..