Bir erkek kıza sarılıyor sonra gözlerini kapatıp saçını öpüyor kızın. Uzun uzun ama belli ki koklayarak öpüyor. Ve tam o anda arka planda İlkay akkaya kulağıma fısıldıyor
Şu an bir lojmanın son katından yazıyorum. Yarın erken kalkmama neden olacak hiçbir neden de yok, biraz film izler sonra uyurum diye düşünüyordum. Film bitti, bir de sigara içeyim dedim, balkona çıktım, hava buz gibi neyse sigara bitti bitecek bir ses duydum, bir inleme sesi aşağı doğru bir baktım küçük bir köpek ağlıyor. İçim cız etti. Annesini ve kardeşini bir gün önce alıp götürdüler barınağa bizimki yalnız kaldı ortalarda da yoktu. Varlığını bu şekilde hissettirmesi öyle dokundu ki. Ne yapsam bilmiyorum, kocaman bir insan gibi ağlayarak uzaklaştı.
2014 yılında İstanbulda bir özel eğitim kurumunda çalışıyordum stajyer öğretmen olarak bedensel engelli bir öğrencimle ders arasında biraz boyama yaptık bende bir kısmını kesip cüzdanıma koydum hoşuma gitti birkaç gün sonra öğrencimin vefat ettiğini öğrenmiştim annesinin yanına gittik belki bir nebze teselli oluruz diye kadının ''Benim kızım melek oldu '' sesiyle içimiz paramparça olması arasında saliseler geçmedi.Aradan yıllar geçti birgün minibüste cüzdanım çalındı ne kimlik ne para ne kartlar gelmedi aklıma öğrencimden kalan bir parça boyanmış kağıt için ağlayarak gittim karakola ağlayarak haber bekledim gelmedi . Ne o küçük kızım ne de o bir parça boyanmış kağıt aradan 5 yıl geçti hala sızlatır.
''ben dilenci değilim'' diyen dilek özçelik'i her gördüğümde içim o kadar burkuluyor ki, istisnasız her defasında ağlıyorum. dilek'e ağlamıyorum, o güzel kardeşimin onurunu ayaklar altına alan insanlığa ağlıyorum. onu bu duruma düşüren, insanlığı beş kuruş etmeyecek heriflerin ona bu muameleyi yapmasına izin veren ve onun bu cümleyi kurmasına sebep olan namussuz düzen beni ağlatan. huzur içinde yat güzel kardeşim.