yok böyle bir şey. hem de çocuk egemen aile kavramının tartışıldığı bu devirde. çocuk sizin sahibiniz oluyor. ona göre. niyeti olanlar ayağını denk alsın.
Tahmin edilenden daha büyük bir sorumluluktur. Lütfen bu sorumluluk öncesinde en az 10 kez düşünün. Çocuğunuzun büyüdüğü zaman size karşı kahkahalar atarken gece yatağında ağlayarak ölümü dileyebileceğinin farkında olun.
9 yıllık evli biri olarak hala düşünme aşamasında olduğum eylem. Çok sevdiğim yeğenimle beraber iki saat vakit geçirince dahi başım ağrıyor. çocuğun güvenliği, eğitimi, maddi ihtiyaçları konusunda hala kendime güvenemiyorum. Herkes anne baba olmak zorunda değil,
Daha önce yazilanlarin aksine cocuk sahibi olmak dünyanın en güzel hediyesidir. Merak etmeyin kimse kimsenin sahibi olmuyor. Sadece öncelikleriniz değişiyor. Yaşam tarzinizda bazi ayarlamalar yapmanız gerekiyor, onun haricinde insanın bencilliğini yenebilecek baska bir sey düşünemiyorum.
Bir birey yetiştirmek, onu yoğurmak, ona şekil vermek, ona birşeyler katmak dünyanın en anlamlı işlerinden bir tanesi.
Haaa zor mu tabiki zor, ama düşünsenize anne babanız bu zorluğu düşünüp çocuk yapmama yolunu seçseydi siz burada bu girdileri yazabilirmiydiniz?
öyle çok büyük sorumluluk falan değildir. aslında evet büyük sorumluluktur ancak "bu lanet dünyaya çocuk getiremem" falan değildir. tüm hayvanlar gibi insan ırkı da neslini devam ettirmeye programlıdır. ha sen dersen ki ben dünyaya çocuk getirmeyeceğim, neslim devam etmesin. o zaman 3'er 5'er çocuk yapıp salan adama laf söylemeye de hakkın yok. o zaman ülkenin ve dünyanın geleceğini o çocuklar tayin eder. ya da sen de kendi çocuğunu yetiştirip bir ihtimal dünyanın bir "idiocracy" geleceğinden kurtulmasına faydan olabilir.
çocuk sevgisi, ona nasıl bakacağız, nasıl yetiştireceğiz, ihtiyaçlarını nasıl karşılayacağız vs. bunlar elbette büyük şeyler. dediğim gibi, dünyayı düşünemeyenlere teslim edip gitmeye hakkımız yok.
muhtemelen asla normal yollardan tadamayacağım duygu. ama bir yeğenim var, onla hallediyorum bu işleri. tek başına bi adama evlat verirlerse edineceğim :)
Gözlemlediğim örneklere göre çok da düşünülerek ve planlayarak yapılmayan eylem. Nasıl olsa bir şekilde büyür, Allah rızkını verir vs. düşünceler sonucunda olabiliyor.
sizden bir parçanın daha dünyaya gelmesidir. henüz yaşamadığımdan manevi olarak nasıl hissettirdiğini detaylıca bilemiyorum, ancak oldum olası bebekleri çok sever aşırı sevimli bulurum. sizin korumanıza, ilginize yüzde yüz ihtiyacı olan, yaşken eğitebileceğiniz, sonsuz bir sevgi duyabileceğiniz bir parçanız oluveriyor. özellikle anne olanlar için eminim ki hiçbir şeyle kıyas edilemeyecek bir deneyim bu. her şey iyi güzel de, bu müthiş sorumluluk sizi korkutmuyor mu? ya bu el kadar bebeği iyi yetiştiremezsem, ya bir şeyleri yanlış yapıyorsam, başına bir şey gelirse ve onu koruyamazsam, çünkü o çok savunmasız. bu sorular aklımda dönüp duruyor. uykusuz geceler, bütün planların bebeğe/çocuğa göre yapılmaya başlanması, hatta şu an hamile bir arkadaşımın deyimiyle eve bir yabancının gelmesi, her şey çok fazla düşünmeyi ve o doğru zamanı bulmanızı gerektiriyor. siz her şeyi tahlil etmeden dan diye çocuk sahibi olduysanız ve her şey iyi gittiyse ne mutlu. ama henüz bu konuda beklemeyi tercih eden arkadaşlarınızı zorlamasanız? bu hepimizin ortak yarası çünkü. şöyle hayatın anlamını buldum, böyle ertelenmeyecek bir şey, öyle harika diye diye iyice yorulduk düşünmekten. bi salın bizi anneler?
Bayadır istediğim fakat geleceğinden emin olamadığımdan girişmediğim eylemdir. Bana göre Çocuklar şirin ve sempatik ancak baya masraflı varlıklar dünyaya getirmek mesele değil dünyada adam akıllı kimseye minnet etmeden ve sıkılmadan yaşayabilmesini sağlamak mesele bu yüzden yapmama kararı aldığım durumdur.
ekonomik koşulları sağlamadan dünyaya çocuk getirmemek en mantıklı olanı. "iyi ama rızkıyla geliyor "düşüncesiyle çocuk yapan aileler oldukça , daha çok bişeylerden eksik çocuklar dünyaya gelecek. hayata 1-0 geriden başlayacaklar
yanlış ifade edinildiğini düşündüğüm eylem. bilinçaltıyla ilgili olan bu ifade şekli özgüvensiz, ilgi budalası, beceriksiz çocukların fotoğraflarını canladırıyor beynimde. çocuğa s-a-h-i-p olmayın, sadece yetiştirin.
sahip olunmuyor bir kere. O kendi kendine dallanıyor, keşfediyor, her yaşta bir adım uzaklaşıyor senden, rahim, meme derken tek tek bağlarını kesiyor. Arada tutamasam da onun birey oluşuna saygılı şekilde büyüttüm onu. Özgüvenli, kendini ifade eden, cesur bir birey var karşımda. Bilmiyorum başarılı mıyım ama çabalıyorum. Çok başka bir aşk..
Böyle dünyaya çocuk getirmek bla bla diyenleri de anlamıyorum pek, bu kişisel bir tercih, kimse kimseyi anne ya da baba ol diye zorlayamaz ya da ayıplayamaz, kontrolsuzce bir sürü doğurup kendine de çocuğa da zarar verenleri tenzih ederim. ( hastanede suriyeli genç kadın gördüm, benden 10 yaş küçük, ama 20 yaş büyük görünüyor, yılmış hayattan, 5 çocuğu var, bir de 6.sı için tüp bebek tedavisi istiyordu doktordan, aklını mı kaybettin dedim, o ne ya, amaonun söz hakkı yok kı bunun için öte yandan)
Bu konuda tespitini pek yerinde bulduğum film İdiocracy, zeki çiftler hic dogurmaz ya da tek çocuk yaparken düşük zekalı, ya da eğitimsizler bol bol doğuruyorlar, gün geliyor tüm dünya gerizekalılardan üreyen veletlerle doluyordu.:) Günümüzde dünyada işte o gelişmek yerine çoğalmayı seçenlerin bizim için uygun bulduğu liderlerle yaşıyoruz. Biz derken Amerika'da da aynı bu.
bazen o kadar hak etmeyen kişi çocuk sahibi oluyor ki... hayatın adaletine gerçekten sövesim geliyor. çok büyük sorumluluk getiren bir şey bu, o çocuk sevimli tatlı bir bebek olarak kalmıyor... senin benim gibi kocaman insanlar oluyor. o yüzden bu bilinçle çocuk sahibi olup, çocuğu güzel bir şekilde, gösterişten uzak yetiştirirseniz insanlık tarihine bir imza atmış olursunuz.
Bugün 14 aylık oğlumun ben cam sehpaya elimle tıkırdarken başıyla ritm tuttuğunu gördüm. Her geçen gün değişik bir özelliği ortaya çıkıyor. Yetiştirmek kavramı hikaye yetiştiğine şahit olmak demeliyiz çünkü tercihleri kendisi belirliyor. Biz oyuncak aldık o oyuncakları etrafa savurup iyice dağıttığına kanaat getirince mutfakta küçük el aletleriyle oynuyor sandalye sürüklüyor yerleri silmeye çalışıyor. Sahip olduğumuz şey anı yaşarken biriken anılar, onlu anlar biriktirip ilerde hatırlamak üzere saklıyoruz. Sahip olmak konu bile olamaz hiç birşeye sahip değiliz.
annemle babama güncelleme gelmiş konudur. bugün konuştuklarımız:
annem: dün hastaneye gittim. küçük bir çocuk düşmüş kolunu kırmış, ağlıyordu acıdan. içim cız etti, küçücük yavru. sonra düşündüm, daha kol kırılınca bu kadar ağlıyor insan, ölmekten nasıl korkar. ama öleceğiz. keşke baban benden önce ölmese diye düşündüm önce, ne yaparım yalnız? sonra dedim, kızlarım var yalnız kalmam; ama onlar da ölecekler. sonra birden anlamsız geldi her şey. siz de öleceksiniz yani, ötesi yok.
babam girdi lafa: zaten doğduktan sonra bir insan her anını dört dörtlük yaşasa bile sonunda ölüm olan bir şey insanı mutlu etmez ki.
ben: e baba, siz bizi neden yaptınız o zaman?
babam: o zaman düşünemedik kızım, kusura bakma. size de eziyet oldu bu dünya biz düşünemedik diye.
annemle babam giderek daha süper insanlara dönüşüyorlar, valla bence yine de iyi ki doğmuşum galiba/sanırım. aşırı şanslıyım.
Sahip olmadan dünyanın en güzel şeyi olduğunu anlamak mümkün değildir. Birisinin hiç bir karşılığı olmadan sizi sevmesi ve dünyada en güvendiği insan olmanızın kelimeler ile tarifi bulunmamaktadır.
Gerçi erkek çocuğunuz varsa biraz fazla yoruluyorsunuz ama dünyaların verseniz değişmeyeceğiniz tek şeydir.
kesinlikle ehliyet sistemine geçilmesi gerekilen eylem.
evli çiftlerin bu ehliyeti alabilmesi için gereken kriterler için önerilerim:
- evlilik tarihinin üzerinden en az 2 sene geçmiş olması (yanlış evlilikler en azından bu sürede fark edilir ve çocuk mutsuz bir aile içinde dünyaya gelmemiş olur)
- anne ve baba için psikologtan ebeveyn olmaya uygundur raporu (ruh hastası ve sapık ebeveynlerin önünü kesmek şart)
- açlık sınırı üzerinde bir düzenli gelir (çocuk rıskıyla gelir diye saçma bir düşünce mi olur? çocuk cebinde bebek bezi ve maması ile mi doğacak) (opsiyonel olarak yoksulluk sınırı da seçilebilir)
- sağlıklı bir hamilelik süreci ve çocuk yetiştirme ile ilgili temel düzey bir sınavdan başarı şartı.
- okuma yazma şartı (çocuğuna bir kitap okuyamayacaksan bi zahmet doğurma)
ileride bir gün bakan olursam eklemelerinizi dikkate alırım :)