"planet caravan" adıyla 1997'de kurulan, 2 senenin ardından şu anda kullandıkları adı alan, power metalin hoş ezgilerini tam 20 yıldır dinleyenlerine duyurmaya çalışan nefis fin grubu.
"kadın vokalli power metal mi olurmuş la?" diyebilecek tıynette çok insan gördüm ben. "kadın vokalse eğer dümendeki, ya death metal yapmalı* ya da senfonik metal yapmalı*" fikrini ölümüne kadar savunacak o kadar çok metalci var ki. ama gelin görün ki, gerçekte durum elbette düşündükleri gibi değil. stratovarius nasıl ki yalnızca tim kotipelto için sevilmiyorsa, bunun tam tersi olarak, burning point de efsanevi nitte valo için seviliyor. bu gayet açık. dar kalıplara sıkışmış mantık örgünüze güzel riff'ler girsin.
şu ana kadarki son albümleri olan the blaze'in en dolu hali olan japonya versiyonunu dinledim ben. nitte'nin sesine, şarkıları söylerkenki azametine ve ses rengine aşık olmamak elde değil. yer yer en kalın erkek sesine* rahatlıkla çıkabilen, yer yer de en tiz kadın sesini* hoparlör patlatarak icra edebilen bir kadın bu. "sadece senfonik metalde bu ses genişliğine sahip kadınları duyuyoruz" gibi bir ön yargının kırıldığı noktada yıllardır oturuyor kendisi. albüme döneyim. 11 şarkılık albümün ilk yarısı mükemmele yakın bir müzikal seviyede. "my spirit" adında bir şarkı var mesela; "on dı vings of faaayııır" diye bağırmaktan kendinizi alamıyorsunuz. düzenlemesi de oldukça başarılı; nitte'nin sesini bastırmayan geri plandaki müziğe de kafa yorabiliyorsunuz. "chaos rising" albümün en hızlı şarkısı. klavyeyi çok fazla kullanmayan bir grup olarak "power metalde bu alet böyle kullanılır" demişler adeta. müziğin hızıyla eş zamanlı giden vokaller kanınızı kaynatacak.
henüz çok geç kalmadınız bu grubu tanımak için. hele ki nitte henüz 40 yaşında bile değilken (ağustosta 40 olacak), burning point dinlemenin tam yeri, tam zamanı. dinleyin, dinletin, kendinize saklamayın.