Jeff buckley'in babası diyerek tim fanlarını rahatsız edebilirim ama bu adam da bir harika dostum. Sanırım jeff'ten daha az sevmemin nedeni henüz müziğine vakıf olamamamdır.
Çünkü cidden tim buckley jeff'ten daha iyi bir müzisyen. O da tıpkı oğlu gibi bir tenor ama sesini kullanış biçimi jefften farklı.
O sesini her çıkardığı anda bizim yöreden kıraç'ı anımsatırcasına yoğun vibrato veriyor sesine.
Ve jeff gibi çığlıkları derli toplu yerine şarkının kopuş yerinde ansızın geliyor.
Tim buckley jeffle yaklaşık yaşlarda ölmesinden ötürü resimlerde hep abi kardeş gibi gözükür.
Ama jeffle yakın yaşlarda ölmesine rağmen sekiz albüm sığdırmıştır o süreye.
Kendisi tam bir müzik aşığıdır. Bunu jeff'i ve karısını müzik için terketmesinden anlıyoruz.
Jeff ömrü boyunca babasını bir kez sekiz yaşında görmüştür ve babasız büyümenin acısını çok çekmiştir. Babasına karşı öfke, sevgi arasında gidip gelen duyguları vardır.
(bkz: dream brother)
Neyse tim buckley başlarda folk, jazz folk falan takılsa da kendini tekrarlayan bir müzisyen olmamak için avant garde işler peşine düşer.
Ee elbette nerde zor müzik orda az para.
İşleri kötüleşmeye başlar, para kazanamaz, plak şirketlerinden uyarılar alır. Onların zorlaması yüzünden tekrar eski tarzında yapar fakat sonra bir daha deneyselliğe yönelir ama hiçbir zaman piyasaya sağlam dikiş tutturamaz.
En son bir gün bir partide uzun süredir kullanmamasından dolayı temiz kalan bünyesine tolerans miktarından fazla uyuşturucu alınca overdosedan ölür.
Rock tarihinin gizli cevheridir. Mutlaka dinlenmelidir.