öldüğü vakit artık aynı dünyada yaşamadığımız düşüncesi ilk birkaç hafta çok ciddi biçimde uykularımı kaçırmıştır. ardından alıştım tabii bu duruma. insan nelere alışmıyor ki? yazdıkları, söyledikleri öyle değerli ki benim için onu dinlerken başka bir şeylerle ilgilenmemeye özen gösteriyorum. zira bence kendisini dinlemek oldukça ciddi bir iş. bana hep sabaha karşı dörtteki uyku mahmurluğunu anımsatıyor, hüzünlü bir huzur veriyor. duyguların en güzel yansımasını onun müziğinde ve şiirlerinde buluyorum. tıpkı aynaya bakmak gibi. keşke onunla aynı dünyada yaşamanın tadını biraz daha uzun çıkarabilseydim, uzaktan da olsa.
and what can i tell you my brother, my killer what can i possibly say? i guess that i miss you, i guess i forgive you i'm glad you stood in my way www.youtube.com/...
