difayn değil hayır. gömü. gömülmüş, defnedilmiş şeyler. şu hayatta uzak durduğum insanların başında defineciler gelir. dağı taşı kazıp altın arar bunlar. altın madeni değil ama, işlenmiş altın olacak illaki. hem de küp küp. azı kurtarmaz. bu kafayla memlekette arkeologların henüz eli değmemiş mezarlar, ören yerleri, höyükler delik deşik. bu defineci milleti canavar. illa ki altın istiyor. kazdığı mezardan çıkan el kadar seramik figür küp küp altın değerinde, andavalın haberi yok. altın bulamamanın öfkesiyle onu da kırmadan bırakmıyor.
metal detektörü ilanları vardı kahvelerde okunan renkli gazetelerde. detektör alana define kitabı hediye. ne var peki bu kitaplarda? hititlerden başlayın, geç bizans'a kadar bütün mezar sembolleri, süsleme detayları, kazınca altın çıkma ihtimali olan mezar yerlerini bulma yolları. kimse de demiyor ki bu memlekette tarih kazısı yapmak kültür bakanlığının işidir. kazdığın yerden çıkacak kaldırım taşının bile değeri vardır. çünkü bu topraklarda bir zamanlar insanların nasıl yaşadığına dair bilgiyi taşımaktadır diye. bir de bol keseden define arama ruhsatı dağıtır devlet. arkeolojik araştırma bakanlığın tekelinde ama define kazısı serbest. neyin kafasıysa. al ruhsatı, kaz kazabildiğin kadar. değerli madenler haricinde çıkanı da sağa sola savur. bir de bir takım uyanıklar define haritası satarlar. uydur kaydır çizilmiş abuk sabuk şeyler. iyi de piyasası vardır.
ha, bir de yılmaz güney'in yasaklı filmi vardır define işi üzerine. 1970 yapımı umut. bir sefalet ki sorma gitsin. aynı adamlar hala var bu memlekette. aynı hayallerle ömür tüketiyorlar.