-
1931 yapımı charles chaplin filmi. Chaplin'in üstün zekası filmlerden. Şimdiki komedilere taş çıkartacak bir film. Özellikle boks sahnesi meşhurdur. Chaplin'in hem yazıp, hem yönetip hem de oynadığı filmlerden. Filmin birebir kopyasını kemal sunal da yapmış zamanında. -
iç ısıtan bir charlie caplin filmi. charlie caplin'in filmlerinin genelde sessiz olması izlemeyen insanlar için bir ön yargı oluşturabilir fakat izledikten sonra fark ediyorsunuz ki zaten öyle olmalıymış. içinde bulunduğumun dönemde bile çekilse öyle olmalıymış. bir şeyleri diyalogla anlatmak daha kolay bir yoldur her zaman. bir de güzel diyaloglar yazılırsa tadından yenmez fakat tamamen oyunculuk ve sahne dizaynıyla derdini anlatabilmek büyük bir olay. filmi izlerken benim de aklıma en büyük şaban filmi gelmişti. esinlenmenin çok ötesinde bir durum söz konusu gerçekten. plan plan aynı filmi çekmişler. garip hissediyor insan izlerken. garip demişken charlie caplin'den kopyalanan bir diğer film için (bkz: garip).
kemal sunal'ın iyi bir oyuncu olmadığını düşünüyorum. bunu daha önce de dile getirmiştim. bu filmle birlikte fark ettim ki kemal sunal'a kendi karakterini yaratma fırsatı pek tanınmamış. charlie caplin ne yapıyorsa aynısını yapması istenmiş. o da öyle yapmış ve çok yapmacık duruyor. hal böyle olunca oyunculuğu kötü gözüküyor. bir karakteri yaratırken başka bir karakteri referans alıp kendi karakterini ortaya çıkarmak başka bir şey, plan plan aynı oyunculuğu sergilemek başka bir şey. bu ve bunun gibi birkaç film özelinde kemal sunal'ın şanssızlığı olarak görüyorum bu durumu.
-- spoiler --
filmin sonunda charlie caplin'in giderken kızın buna çiçek verdiği sahne gözlerimi doldurdu. orada charlie caplin'in hissettiği mahcubiyet ve mutluluk karışımı duygu o kadar net bir şekilde geçiyor ki hayran kalıyorsunuz. daha sonra kızın onu tanıdığı anda yüzünde oluşan mutluluk ifadesi görülmeye değer. charlie caplin boşuna charlie caplin değilmiş gerçekten.
-- spoiler --