yunan trajedilerinin vazgeçilmeyen teması. kahramanlar her zaman kendinden başka güçlerin kontrolü altında oldukları için başlarına olmadık işler gelir.
fatalizm insanları pesimizme ve optizme yönlendirir. insanlar ya "benim kaderim boktan abi..." diye gezer ya da hitler gibi "onlar kim lan!!!" diye bir gazla harekete geçip yerine de oturtulabilir.
fatalizm, çoğu zaman imanla karıştırılır ama aynı şey değildir. çünkü tanrı'nın "dur lan şunun işlerini bozayım, çok gıcığım bu herife" demesi çok mümkün olabilecek bir şey değildir. diğer yandan tanrı'nın bizlere sunduğu mükemmel yaşamı da terk etmiş durumdayız. haliyle %100 rahat bir hayat bu dünyada bizi beklemiyor. bu sebeple imanlı bir kişinin fatalist olabilmesine çok ihtimal vermiyorum. tabii bu iman konusu dinden dine de farklılık gösterebilir. ben bunları hristiyanlık için yazdım.
sonuç olarak bir hristiyanın fatalist olması çok mümkün değildir diye düşünüyorum. elbette dualarımda "benim değil senin planın gerçekleşsin" diyorum ama insan olup aramızda yaşayacak kadar alçakgönüllü bir tanrı'nın başıma olmadık işler açacağını çok da düşünmüyorum.