tahtadan ve yumuşak rüya işçiliğinde bu kadın başı her an biraz daha derinde, daha hülyalı, dalgın, ümitsizce kendisi toplanmış ay ışığı, yüzden tek su nergisi hiç akmayan bir zaman nehrinin sularında ne uçan bir kırlangıç, ne sedef kumsalında ateşler püskürerek dolaşan bir ejderha uzakta yeşim rengi bir ufkun kenarında bir akşam gibi açılıp gülsün diye derinleşen bir bahçe lotus çiçekleriyle... ne de başka bir remiz uçsuz bucaksız çin'den, gülümsüyor ölümün sonsuzluğu içinden gülümsüyor vaktiyle nasıl gülümseydiyse ömrünün sabahında ümide ve sevgiye.