led zeppelin şarkısı değil de, öncelikle john paul jones şarkısıdır. parça boyunca funk 'ın tüm güzelliğini ortaya serer jones. bas gitar nedir, nasıl çalınırın cevabını verir.
aynı zamanda, robert plant 'ın sesinin en güzel hallerinden birisini duyarız şarkıda. elbetteki hiç bir dijital müdahale yoktur ve o eşsiz çığlıklarla süslü eko, stüdyo akustiğinin eseridir.
davul partisyonları eşsizdir, inişli çıkışlı temponun içinde, özellikle de son bir dakikaya doğru giren blues esintili solo nefistir.
gelmiş geçmiş en güzel led zeppelin, ondan önce de john paul jones şarkısıdır kısacası.
i should have quit you, long time ago. i wouldn't be here, my children, down on this killin' floor.
i should have listened, baby, to my second mind everytime i go away and leave you, darling, you send me the blues way down the line.
said, people worry i can't keep you satisfied. let me tell you baby, you ain't nothin but a two-bit, no-good jive.
went to sleep last night, worked as hard as i can, bring home my money, you take my money, give it to another man. i should have quit you, baby, such a long time ago. i wouldn't be here with all my troubles, down on this killing floor.
squeeze me baby, till the juice runs down my leg. the way you squeeze my lemon, i'm gonna fall right out of bed.
i'm gonna leave my children down on this killing floor.
