üst üste ve âdeta sonsuz her kıvrımda ayrı yalnızlık ayrı deniz, ânın, devamın, tekrarın mucizesi ve cümbüşü bütün aydınlıkların bu musiki dalga dalga yutuyor bizi bin sessizliğin aynasından, üst üste ve adeta sonsuz, kim bilir hangi akşamların uzak ve unutulmuş çıtırtısından...
eşiğinde inkârla ikrarın birleşmiş gibi zamanla mekân her şey oluşun lahzasında ve öyle kendisi ki artık sarktığı uçurumlarda bir zihin macerası olmuş varlık! bekliyor sanki üst üste ve âdeta sonsuz bekliyor bu içten aydınlık geceyi yırtacak yıldırımları.