james hetfield'la birlikte metallica'nın kurucusu, itici davulcusu. hiç sevmem kendisini. 93 yılında metallica türkiye'ye ilk geldiğinde bu ukala arkadaş -türkiye'ye geldik, hindileri gördük eki eki eki (we came to turkey, we saw turkeys) demiş ve ilk okul seviyesi bir espri anlayışı olduğunu bizlere göstermiştir.
Enteresan bir davulcudur bu lars ulrich bence. Canlı dinlemedim ama stüdyo kayıtlarında sanki canlı müzik yapıyormuş gibi çalıyor, ama konserde değilde kafaların bi milyon olduğu bir bardaymış gibi. Birden bi atak yapıyor misal, noluyoruz diyor insan, sanki o anda aklına gelmiş gibi, şarkıyı tümden improfize çalıyor gibi. İyidir ama, çok eğlenceli bir tarzı var bence ve dinlemesi en keyifli davulculardan birisi benim için.
herkesin nedensizce kıl olduğu, jaymz'in "little danish friend"i. bu adam olmasa metallica'nın m'sini bilmiyor olurdu dünya. öyle de bir networking kabiliyeti var bu adamın.
Metal Dünyasının en baba 15 albümünü sıralamış rollin stone için. Listede megadeth ve slayer olmaması dikkat çekici. En iyi heavy metal albümleri içine megadeth ve slayer sıkıştırmayan adam müzikten anlamıyordur bence. * Liste şöyle: AC/DC – Let There Be Rock, 1977.
Alice in Chains – Dirt, 1992.
Black Sabbath – Sabotage, 1975.
Blue Öyster Cult – On Your Feet or On Your Knees, 1975.
Deep Purple – Made in Japan, 1972.
Diamond Head – Lightning to the Nations, 1980.
Guns N’ Roses – Appetite for Destruction, 1987.
Iron Maiden – The Number of the Beast, 1982.
Judas Priest – Unleashed in the East, 1979.
Mercyful Fate – Melissa, 1983.
Motörhead – Overkill, 1979.
Rage Against the Machine – The Battle of Los Angeles, 1999.
System of a Down – Toxicity, 2001.
UFO – Strangers in the Night, 1979.
Warrior Soul – The Space Age Playboys, 1994.
metal müzik severler tarafından hız ve teknik yönünden yetersiz bulunan davulcu. özellikle 91 black albüm ve öncesinde beğeniliyordu fakat sonrasında performansının ve bilgisinin üzerine bir şey koymamakla birlikte yaşının ilerlemesiyle gerilediğini düşünen kalabalık bir kitle var. konuya şöyle yaklaşıyorum; james matah bir vokal değil (ama bana göre dinlemesi pek keyifli), kirk'ün adı en iyi gitaristler içinde geçmiyor bile. bunun yanında bireysel olarak belki alanında en yetkin mertebede olan jason gitti ve yerine robert geldi. o halde metallica nasıl hala konuşulabiliyor? üyeleri bireysel değerlendirip yargılamaktansa musikinin tümüne odaklanmak daha makul.
