görsellik on numara, hikaye on numara. aronofsky eylerse güzel eyler. kurgusu çok orjinal olan bu filmi anlamakta güçlük çekmiştim. başrolde pek sevdiğim hugh jackman olması da filmi ayrı bi güzel yapıyor.
darren arenofsky'ın, requiem for a dream den sonra gelen başyapıtı. özellikle yaratılış, ölüm ve zamanın ötesine geçmek konuları üzerine çok derin bir felsefe içermektedir. defalarca izlenerek yorumlanması ve özümsenmesi gereklidir -bana göre-
ayrıca clint mansell yine mükemmel bir soundtrack'e imza atmıştır.
aşırı derecede postmodern bir filmdir efendim. tamamen romantik ve bir takım idealist fikirler, modern araç gereçler ile kayda alınmış, ortaya bu çıkmış.
