Bir yaz meyvesidir. Bitkisi kalın toprak örtüsü olan yerleri sever. Yerini seven karpuz hunharca türünün sınırlarını zorlayak meyvesini şekerli şekerli büyütür de büyütür. Neye karşı önlem aldığı meçhul olan bu büyümeler kırk kilogramı aşan ağırlıklara ulaşabilir.
Meyvesi gayet tatlıdır fakat kimi zaman tatsız, kabak tadından farksız karpuzlara denk gelmişliğiniz olmuştur. Bunun başlıca sebebi eğer karpuzun ekildiği alan alüvyonlardan oluşmuyorsa aynı araziye ekilecek karpuzların arasındaki sürenin en az yedi yıl olması gerekiyor. Daha az süreli ekimlerde karpuz sadece büyür ama tatsız olur. Alüvyonlu topraklarda bu süre üç yıl kadardır.
Mevsimlik ve toprağı yormayan masum bir bitki gibi gözükse de resmen toprağı ihtiyaç duyduğu besinleri almak için sömürür. Bunun bir de susuz yetişen cinsi vardır ki kökler tüm tarlaya yayılmayıp derinlemesine indiği için daha az zarar verir, daha az büyür ve daha lezzetli olur.
Bu arada karpuzu ikiye bölüp buzdolabına atıyoruz, güzel. Aradan geçen sürede karpuz kendini yine dış dünyaya karşı korumaya çalışarak tüm zararlı toksinlerini açıkta kalan yerlerine salar, böylelikle dış katmanda çok ince bir atık kısım oluşur. İşte bu yüzden karpuzu dolaptan çıkarıp yemeden önce dış yüzeyden çok ince bir katman kesip çöpe atmanız yerinde olacaktır. Bu, kavun için de geçerlidir. Kavunu ikiye böldükten sonra çekirdeklerini ayıklayıp dolaba koymayın. Çekirdekli kısımlar duracak.