Fısıldayanların çıkardığı, zorda olsa duyulan ses.
Şu son bir yıldır çok duyuyorum be bundan. Kalabalık yerlerde özellikle. Suratlara bakıyorum ama fısıldaşmaya dair hiçbir işaret yok. Kalabalık diye böyle oluyor diyorum ve kalabalıktan uzaklaşlaşıyorum uzaklaşmasına ama bunu daha çok kalabalık diye fısıltıyı duyamadığım için yapıyorum. Kalabalıktan uzaklaştıktan kısa bir süre sonra fısıltı kayboluyor. Sanki kapsama alanı kalabalıklarmış gibi düşünüp tekrar yaklaşmaya meyil edip kendime hem fısıltının kaybolmadığı hem de kalabalıktan gelen seslerin onu bastıramayacağı uygun yeri ararken buluyorum kendimi bazen. Bunla uğraşmak fısıltının benden kaçmasına sebep olabilir deyip, kalabalıktan uzaklaşırken dünyadan bi habermişim pozlarına giriyorum. Yine de kandıramıyorum: ne kendimi, ne de onu. Hep aynı şeyi söylüyor oluşu da cabası. Ne olurdu sanki başka başka şeyler fısıldansa. Anlayamadığım şey aynı, kandıramıyor bu yüzden.